en garip anın

lys'nin türkçe oturumuna girecektim, ama tamamen keyfi olarak yapacağım bir şeydi. sayısal oturumlar bitmişti zaten, kafam rahattı. tm'den tercih yapma gibi bir durumum da olmadığı için öylesine takılacaktım işte sınavda. babamla birlikte sınavın olduğu liseye gittik. bir anda aklıma esti, dedim ki bu sınav zaten önemli değil, babam buralarda saatlerce beklemesin gereksiz yere. bir de ramazan ayındayız, tekrar beni almaya gelmekle de uğraşmasın. evet, çok hayırlı(!) bir evlat olduğum için babama kıyamamışım demek ki. neyse babama dedim ki, sen beni bekleme, eve dön. e peki ben eve nasıl geri döneceğim? dolmuşa, otobüse binerek eve rahatlıkla dönebilirim ama paraya ihtiyacım olacak. sınav salonuna parayla giremiyorum tabi. şöyle bir çözüm bulduk, okulun bahçesinde saksılar vardı, o saksılardan birinde toprağı hafifçe eşeleyip oraya bozuk para koyduk, üstünü de toprakla örttük yine. neyse işte sınav bitti, gittim paraları almak için. insanlar saksıların üst tarafındaki duvara oturup ayaklarını saksının kenarına doğru sarkıtmışlar. dedim ki "müsaade eder misiniz?", ayaklarını çektiler, sıra dışı hiçbir şey yokmuş gibi ordan paraları aldım ve eve döndüm.