ermiş

Bir Halil Cibran kitabı.

Bir ermişin, uzun süredir bulunduğu bir ülkeden ayrılırken halka son seslenişini içeriyor. Kitap zaten kısa, çabuk okunuyor. Ben bile üç günde bitirdim, muhakkak siz daha hızlı okursunuz. Bana bir şeyler öğütleyen kitapları zaten sevdiğimden bu kitabı da sevdim, dilinin sade olması kitabı ekstra iyi yaptı gözümde.

Beğendiğim birkaç yeri, ileride kendim de okuyabileyim diye ekliyorum.

Aşka Dair bölümünden:
“Kendinden başka bir şey vermez aşk ve kendinden başkasından almaz. Ne sahip olur aşk ne de sahip olunmak ister; çünkü aşk, aşka yeter.”

Vermeye Dair bölümünden:
“ 'Veririm ama sadece hak edenlere' dersiniz sık sık. Ne meyve bahçenizdeki ağaçlar böyle der ne de çayırlarınızdaki sürüler. Onlar yaşayabilmek için verir çünkü vermekten kaçınmak, yok olmaktır.”

Sevinç ve Kedere Dair bölümünden:
“Keder varlığınızda ne kadar derin bir oyuk açarsa, taşıyabileceğiniz sevinç o kadar fazla olur.”

Yasalara Dair bölümünden:
“Gerçekten de okyanus hep masumlarla birlikte güler.”

Özgürlüğe Dair bölümünden:
“Ve tahtından indirmek istediğiniz bir despotsa söz konusu olan, önce onun içinizde kurulu tahtını ortadan kaldırın.”
“Ve üstünüzden atmak istediğiniz bir yükümlülükse söz konusu olan, bu yükümlülük size dayatılmadı; onu siz seçtiniz.”

İyiliğe ve Kötülüğe Dair bölümünden:
“İçinizdeki iyiden söz edebilirim ama kötüden söz edemem. Çünkü kötü, kendi açlığının ve susuzluğunun ıstırabıyla kıvranan iyiden başka nedir ki?”

Veda bölümünden:
“Kişi uzaklaşmadan nasıl gerçekten yakın olabilir?”