gülme krizine girdiğim saçma yerlerden sadece biri. 0'a inmek için 10.kattan bindik bir gün, önce daha yukarı katlara çıktı, sonra da her katta dura dura 85 saatte anca 0'a ulaştı. benim kafam zaten güzel, bunun üstüne asansör her katta durmaya başlayınca gülme krizim tuttu. kendimi toparlamaya çalışıyorum ama bir sonraki katta yine duruyor asansör, kapı açılıyor tekrar kapanıyor vs, aynı şeylerin aynı şekilde defalarca tekrarlanması sinirlerimi bozdu galiba. tabi asansörün tıklım tıklım dolu olduğunu da unutmayalım. içimden "yapma clarice, gülme lütfen" filan dedim ama işe yaramadı...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?