Hafiften ama çokça hafiften 12 Angry Men havasının sezildiği, güzel şeylere değinilen bir devlet tiyatrosu oyunu. İzlerken zaman zaman fazla uzatildigini düşündüğüm anlar olsa da değindiği konu bakımından etkileyici bir tiyatroydu. Tiyatro oyunumuzdaki asıl mesele bir çiftin bir çocuğu öldürme suçlamasıyla başlıyor. Adam öldürülüyor ve kadın da hamile olduğunu söylediği için 12 kadin jüriden oluşan bir mahkemede gerçeği söyleyip söylemediğini anlamak için yargılanıyor. Kadınların günümüze kadar yaşamış olduklarına deginiliyor. Yıllarca kasabanın dogumlarini yaptırmış olan kadın ebeye kadınlar güvenmiyor. Erkek bir doktorun onayını istiyorlar. Yaptıkları düşüklerin sorumluluklarını birbirlerinde buluyorlar. Tamamen kendilerine verilmiş bir gücü yılların getirmiş olduğu bastırmalar yüzünden kullanmaktan aciz kalıyorlar. Mahkeme boyunca birbirlerini suçlamaktan geri kalmiyorlar. Oyunu izlerken güldüğüm çok sahne de oldu. Düşündürdü, üzdü ve güldürdü. Oyun boyunca katılmadığımi hatırladığım düşünce ise kendinden çok şeye sahip olan insandan bir şeyler çalabilme hakkımız olduğu dusuncesiydi. Uzun bir tiyatroydu ama gitmeye değerdi ve izlerken keyif aldım. Fırsatınız olursa gitmenizi tavsiye ederim. :)
ruhsuz
Peki sonunda ebenin verdiği kararı mı verirdiniz?
karedeki kedi
Çok zor bir soru sordunuz sevgili yazar. Bu soruyu oyunun sonunda çok düşündüm. En başta ebenin yaptığını yapmayacağımı düşünsem de şartlar ve kızın isteğini, sonrasında yaşayacaklarını düşününce istemesem de ebe gibi yapardım muhtemelen. Siz ne yapardınız?
ruhsuz
Ben de bunu kendime çok sordum ve ebenin yaptığını yapmakla beraber kendi yaşamıma son verirdim sanırım.
karedeki kedi
İnsan kaldıramayabilirdi ama kendi yaşamıma son vermek benim tercihim olmazdı sanırım. Çok üzülürdüm ve uzun süre kendime gelemezdim ama yaşanan haksızlıklarla mücadele edecek biri olmalı diye düşünüp yaşamaya devam ederdim. Yaptığım şey benim motivasyonum olurdu. Bir hiç uğruna olmasın diye ben yaşardım.