bunu en ufak şekilde bile hissettiğimde bana böyle hissettiren kişilerden ışık hızıyla soğuyorum. asla gururuma yediremem böyle şeyleri, böyle hissetmeyi ve hissettirilmeyi. benim de o kişilere karşı olan tavrım değişiyor, ben de onları istemiyorum.
üslubum hoş olmayacak biliyorum, kusura bakmayın artık, zihnimde ışıklı ışıklı bu cümle yanıp sönmeye başlıyor: "pardon, siz kim köpeksiniz de beni istemiyorsunuz acaba?" beynim otomatik olarak o insanlardan uzaklaştırıyor beni. beynime bu koruma mekanizmasından dolayı teşekkür ediyorum, minnettarım.
ay böyle anlatınca egoist biriymişim gibi oldu sanki :/ ama gerçekten gerekli ve gerçekten problemli olan durumlarda oluyor bu yani wdıweııeo
Hayırdır kardeşim ingiltere prensiyle mi konuşuyorum da diyebilirsin
ahhahah tabi bu da bir seçenek klsdkwel
ay asla egoistçe değil, harikasınız sn clarice starling
ay teşekkür ederim, o sizin harikalığınız :))