Başıma gelmeden önce kalana zordur demişim başka bir entryde, başıma geldikten sonra da fikrim değişmedi çünkü giden kendini buna hazırlıyor mental olarak ama kalan pat diye ortada kalıyor, dengesi şaşıyor. Üstelik kendi tercihi yüzünden de üzülmüyor, onu üzen başkasının tercihi oluyor. Sonuç: Elde bir sürü soru, acabalar, iştahsızlık, kilo verme…önce gidene öfke duyma; sonra ama haklıydı, suçsuzdu, mükemmeldi, keşke bir mucize olsa da dönse deme. en sonunda da giden hakkında hiçbir şey hissetmeme, yaptıklarının bir öneminin kalmaması, iyi ya da kötü bir şeyler yaşandı deyip defteri kapatma, ona karşı ne bir kızgınlık ne bir sevgi ne de bir nefret besleme, istiklal marşı ve kapanış.
schrodingerin kedisi
gidenin mental olarak kendini hazırlayamadığını "gitmeler" de var sayın ileleualatyr :)