Ben 9.sınıfken okulda haftasonu kursları vardı. Sabahtan öğleye kadardı. Sabah evden çıkarken pek bir sey yiyemiyordum erken olduğu için, öğle gelince acıkıyordum. Her neyse yine öyle bir haftasonuydu ve kurstan gelmişim. O sıralar hayat gerçekten çok zordu büyük engellerimiz, üzüntülerimiz vardı. Annecim o gün kurstan geldiğimde patetes kızartmıştı ve birlikte kardeşim de dahil tv karşısında oturup yemiştik daha sonra yetmemişti yine kızartmıştı onu da yemiştik yine yetmemişti bir kere daha kızartmıştı ve annem bizi kırmayıp tekrardan patetes kızartması o an üçümüzün de keyifle yemek yemesinin verildiği mutluluk hep aklımda. Bir daha hayatımda o kadar lezzetli bir patetes kızartması yemedim. Ve şu aralar o günü o kadar çok özlüyorum ki. Evet hayat çok zordu gerçekten zordu ama o an gerçekten huzurluyduk ve ben annemin bize doyana kadar patetes kızartmasyla o an gerçekten inanılmaz mutlu olmuştum. Biliyorum sayın yazarlar belki aşırı saçma geliyor size bilmiyorum ancak gerçekten çok üzülüyorum. Çok ilginç bir anım bilmiyorim. Çok değerli bi an benim için.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?