saçma bir anı

Geçen sene karenin arkada kalan masalarında oturuyorken başımıza gelmişti. Arkadaşlarımla konuşurken önümde duran masaya gözüm takıldı. Onlar da bizim gibi konuşmalar içerisindeydiler. Birden o masadaki öğrencilerden birisi ayağa kalkıp ciddi ve dik bir duruşa geçti. Ben daha ne olduğunu anlayamadan aynı öğrenci hiç de alçak olmayan bir sesle şarkı söylemeye başladı. Masada benimle oturan arkadaşlarım da dahil olmak üzere yakın çevresindeki herkes susup öğrenciyi dinlemeye başladı. Şarkısı bitti. Öğrenci oturdu ve hiçbir şey yokmuş gibi muhabbete devam etti.

Online olan ve kameranın da açık olduğu derste yok yazılmıştım.

Bir gün metrodan inmiş yürüyodum. Hava karanlık. Bir beyefendi de inmiş. O da yürüyor. Ben hızlanıp kendisini sollamak istedim. O da ben onu tacizci falan sanmayayım diye hızlanmış. Benim hızlandığımı görünce daha çok hızlandı. Ben de onu sollamak için daha da çok hızlandım derken yarışmaya başladık. kendisi hile yapıp koşmasına rağmen bana yetişemedi ve ben kazandım 😏

Schlimazlın Anılar köşesine hoşgeldiniz :) bugün tek başıma piknik alanı bir yere gittim. Çayımı kekimi falan da aldım. Oturdum bir masaya tek başıma. Yedim içtim. Dedim biraz da müzik dinleyeyim. Tam keyif yapıyorum arkadan bir kadın iki çocuğuyla beraber geldi. Dedi ki yer mi tutuyorsunuz. Hayır dedim. Birileri gelecek mi.. Yok tek başıma oturuyorum. Herhalde tek başına olunca sırıtıyor biraz sjsjd "oturabilir miyiz?" tabi buyrun dedim. Hatta ben kalkayım bile dedim. Kadının içi rahat etmedi yok oturun rahatsız olmayın. Yemek yemeye gelmişler belli. Hatta bana da ikram ettiler. Pazar günü olduğundan da hafif kalabalık. 10 15 dakika sohbet ettik. Sonra ben kalktım. Sonuç olarak yine bir masayı kaptırdım :)) karede yer bulma sırrını açıkladıktan sonra masalarda oturamaz oldum arkadaşlar :)

Malumunuz son zamanlarda ülkemizde yağışlar boy göstermekte. O gün evden çıkarken yağış olmadığı halde yanıma şemsiyemi aldım, bir arkadaşımı görmek ümidiyle yaya olarak hareket etmeydim. Yolun bir kısmında yaya kaldırımı olan yere arabalar park etmişti. Oradan geçerken mecburen araba yolunda ilerlediğim için hızlı olmaya çalıştım. Kaldırımda bana ters istikamete doğru yürüyen bir amca da aynı yerden geçecekken durdu, ilk benim geçmemi beklediğini fark ettim. Bekleyen amcaya gözüm takıldı. Ona doğru bakıp hızla yürüyordum. Tam da o an kafama düşen yağmur damlalarını hissettim ve bir hışımla cebimden şemsiyemi çıkarmayı başardım. Şemsiyeyi açarken demirin birbirine sürtmesinden çıkan o metal sesinden çıktı. Sesin çıkmasıyla amca dehşet içinde gözlerini açıp kaçmaya başladı. Amcanın panik hali beni de korkuttu. şemsiye yarım açık vaziyette elimdeyken yol ortasında kalakaldım. Neyden kaçtığını anlamaya çalışmak için amcaya baktım ve kaçan amca birden gülmeye başladı. Gülüyor bir de bana doğru geliyordu. Adamın dengesiz duygu, durum ve hareketleri beni inceden tedirgin etti. Bir de hala üstüme üstüme geliyordu. "Dümdüz yürürken şu başıma gelene bak" dedim kendime. Amca iyice yanıma geldi ve konuşmaya başladı. 1 dakika içinde adama karşı bin bir önyargı kurmuşum kafamda. Olay amcanın perspektifinden şöyle gerçekleşmiş: Kaldırımda araba park edilen yerde benim geçmemi bekliyorken birden ona doğru hızlanmışım. Sonra kendisine doğru bakarken cebimden hızlıca bir şeyler çıkarmışım. Bu arada ona göre arabaların arkasında olduğum için omzumdan aşağısını göremiyormuş. Cebimden çekip çıkarttığım şeyle birlikte ortaya çıkan metal sesinden sonra amca galiba ona doğru silahlandığımı sanmış :)

Genel cerrahi c grubu olarak arka arkaya yoğun geçen birkaç gün yaşamıştık ve o haftaiçi her gün servisçiydim. Sabahları erken kalkınca hep aç geliyordum. Bir gün sabah nöbetçi olan arkadaşım sabah kahvaltısını yemediği için ekmeğine sürdüğü çikolata ile birlikte kahvaltısını bana devretti. Ekmeği poşetiyle birlikte aldım scrubs cebime attım. Hastanenin envai çeşit yerine gidip gelip tüm işleri halletmeye çalışırken sadece asansöre bindikçe durduğum için asansörün içindeyken ekmeğimden birkaç parça ısırıyordum. Öğleden önce son kez asansöre binerken ekmeğimin son parçasını da ağzıma attım. Yanımda bir personel abi bana bakıp şey dedi " hocam iyi ki asansörler var asansör sayesinde karnınız doydu."