sebepsiz mutlu eden şeyler

ben ilkokul zamanlarındayken cuma geceleri beyaz show vardı.ışığı kapatıp çerezleri alır geçerdik karşısına ailecek. önümüzdeki günler tatil istediğimiz saatte uyuyabiliriz.mutlu eden, bir program izlemek değil bugünden o zamana baktığımda gördüğüm kalabalık.okullar, işler devreye girince yaşlar ve yüzler değişince bir araya gelmek zor oluyor.

Her zaman geçerli olan ise çaydanlığın ocakta olması.bizim evde ne olursa olsun çaydanlık sulh ve mutluluk demekti. her akşam insanın canı çay içmek istemez ama çaydanlığın kaynaması bir anlam ifade ettiğinden devamlı yapılırdı çay.hani pek olmazdı ama tartışma, soğukluk falan olursa evdekiler arasında, ateşin ince sesi beyaz bayrak demekti.

Birine aniden sarılmak? Acayip bir şey valla

Yarın sınavdan sonra 1.5 ay boş vaktinin olması..

Bana “ilele” denmesi 🧡 bir de normalde turuncu kalp kullanmayan kişilerin benimle konuşurken turuncu kalp kullanması.

hiç beklenmedik bir anda yorganın altından içeri yumuşacık tüylü bir minnoşun sızması ve o minnoşun bacağıma temas ederek orada uyuması.

birinin bana küçüklüğümle ilgili bir şeyler anlatması. özellikle benim hatırlamadığım şeyleri. geçen gün bir yere gitmiştik mesela, oradaki hanımefendi beni çocukluğumdan tanıyormuş. şöyle yapmıştın, böyle yapmıştın filan diye 5 6 yaşlarımda yaptığım bir şeyleri anlattı. saçma sapan şeylerdi ama dinlemek beni mutlu etti. annemlere de sık sık sorarım küçüklüğümle ilgili bir şeyler mesela. hoşuma gidiyor böyle şeyleri dinlemek. nasıl bir bebektim, ne yapardım, ne severdim, neye kızardım filan. anlat güzelim, başka neler yapmıştım? :))

Hayattaki kayıplar nedeniyle bir daha asla tekrarlanamayacak güzel ortamların anılarını hatırlamak.