bizim okulun önünde servislerin park etmesi için toprak bir alan vardı. kışın yağmurda çamur olurdu hep.
1. sınıftayım, okul çıkışı hava kararmış, bir yandan gök gürültüsüyle yağmur devam ediyor. umut abi hepimizi tek tek kucaklayıp "korkmayın umut abiniz burada" diyor ve servise yerleştiriyor. şimdi umut abi nerelerde bilmem.
2. sınıftayım, melih abi var. radyoda çok güzel şarkılar açıyor, bizimle sürekli sohbet ediyor, eğlendiriyor. bir gün başka bir servis gelip alıyor bizi. melih abi nerede diyoruz cevap gelmiyor. sonra öğreniyoruz ki melih abi babasını vurmuş, sonra da intihar etmiş.
3. sınıftayım bizim bir akrabamız bizim okulda şoförlük yapmaya başlamış. babam da tutturdu onunla gideceksin. serviste 20 kişi olması gerekirken 40 kişi alıyordu servise. küçük bir şeydim, üzerime bastıkları bile olmuştu, babam servisimi değiştirmedi. 7. sınıfa kadar onunla gittim. adı şemsettin'di. dışarda diğer şoförlerle sohbet etmek için bizi bekletirdi bazen. biz de "şemsettin arabaya bin" şarkısını açardık... arada kek meyve suyu dondurma falan alıp dağıtırdı ama hep aklımda kontrol olacağı zaman okula varmadan 5 dk önce servisin yarısını indiren adam olarak kalacak.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?