yaşadığın hayatın insanlık tarihi için ne kadar önemli olduğunu, 100 yıl sonra çok geniş(!) çevren dışında adını hatırlayacak tahmini insan sayısını falan düşününce bütün stresler yok oluyo bende. bu düşüncelere fazla kapılınca da boşvermişlik, rehavet gibi durumlara yönlendirebiliyor aman diyeyim. her şeyde olduğu gibi bunda da denge önemli. o dengeyi ben genelde sağlayamıyorum. ya hardcore grind modunda oluyorum ya da hayatı tesbih yapıp sallamaya başlıyorum. dengeyi kurmamız lazım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?