Esnaflık yapan babam 1 senedir azar azar işini kaybediyor. İlk önce yurt dışından uygun fiyatlı mal alma ve yurt dışına satış yapma opsiyonunu kaybetti. Normalde hafta içi üretim yapıp hafta sonu da bu ürünlerin satışı ile ilgilenirlerdi. İkinci olarak satış yapma ve yeni satıcılar bulma opsiyonunu kaybetti. Hafta içi uzun saatler çalışıp bunu telafi etmek istediler ancak hafta içi yapılan kısıtlamalar yüzünden bu opsiyonu da kaybetti. Kendisi bu dönemde tek bir çalışanının dahi işine maddi kaygılar nedeniyle son vermedi. Bunu yapmamak için de direniyor. Fakat babamın direnemediği yerde başka bir esnaf mutlaka fire verecektir. Durum böyle giderse babamın da aynısını yapması kaçınılmaz olur. Özelde düzenli maaşlı bir işi olan ya da memur olan biri için esnaflar, iş verenler pandemi döneminde işçisi için gaddar bir tutum sergilemiş gibi göründü. Devlet memurları çalışma saatlerini minimal tutarken özel sektörün aynı hassasiyeti göstermemesi hep eleştirildi. Ancak bu ülkenin asıl vergi vericileri olan kesim üretmek ve satmak konusunda ciddi problemler yaşıyor. Para girişi aksadığı halde işçilerin maaşları değişmedi. Üstelik çalışma saatleri de mecburi olarak kısıldı. İşçilerin birbirine bulaşı önlensin diye korona tedbirleri kapsamında para harcandı. Şimdi de yeni gelen tam kapanma ile işine 3 hafta ara verildi. Bir tıp öğrencisi olarak 2020 martında tam kapanma olmazsa 1 sene sonra hem ciddi vaka artışı hem de ciddi ekonomik sorunlar oluşacağı gerçeğini 1 sene önceden öngörebilmiştim. Benim fark ettiğim pandeminin gelecek sorununu bilirkişiler fark edemedi mi? Sanmıyorum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?