tesbih namazı

Hey gidi... Cuma hutbesinde uyuyan cemaat neymiş veya teravihdeki imamla yarışan cemaat kimmiş.. açılın karşınızda tesbih namazı

Ramazanın son günü dediler tesbih namazına gidelim, tamam gidelim memleketimin cemaatini özlemişim hasbihal ederiz

(Bilgi:"Subahannallahivelhamdülillahivelailaheillalah" her rekâtta, aklınıza gelinen her aralıkta söyleniyor. E haliyle de dört rekâtın süresi tesbih namazına gülümsüyor)

Niyetler edilmeden önce imam, cemaatle kılınmanın mekruh olduğunu söyleyen alimlere meydan okuduğunu belirterek "kılacağım ama ben" der ve "hoca noluyo noluyo" diyen 3-5 cemaat de aynı anda camiden çıkar.

Namaza başlanır: Tüm ciddiyetimle ibadetimi yerime getirirken ben'in yanında birden şeytan beliriverir. Sa dumrul -as, sağındaki amca var ya -evet var, şimdi onu iyi takip et -lan var get namaz kılıyom, -bak ciddili iyi takip et -olm işin gücün yok mu, eheheheh işim bu -ok

İkinci rekatta herkes oturur, ama söylenen "Subahannallahivelhamdülillahivelailaheillalah" sözünün uzunluğu dolayısıyla, secdeler arası oturma süresi de tahiyyatta kalma süresiyle yarışır. Ve insan şüpheye düşer şu an ben hangi hareketi yapıyorum diye.

Şeytanın konuşması benim aklımda dönüp dolaşırken birden herkes tahiyyattan ayağa kalkar ama sağımdaki amca secdeye gider. Şeytan yine belirir, ahahahhaah bak ne yaptım -olm troll müsün, komik di mi sence de -komik ama gülemem, gülmen lazım -olmaz bu rekâta kadar geldim bir sene daha bekleyemem bu namazı, bak şimdi nasıl kalkıyor yeni fark etti herkesin ayakta olduğunu -şrfsz evladıgıyfhı...

Amcama gülmemeye başarmış şeytanın ağzının payını vermiş namazımı da bitirmişim. Dua edilirken ne değişik bir ortam lan burası farkındalığına da varmışım: mekruh deyip cemaatle namazı kıldıran hoca, jet hızında söylenen Subahannallahivelhamdülillahivelailaheillalah, sağımdaki amca...

Neyse ki imam efendi işini iyi yapıyor da yanlış kılmadık namazı dedim (demez olaydım) ve imam efendi de dua sonuna bir fıkra anlatacağım der. Duayı bitirir herkes sörvayvır acun'un ödülü açıklamasını bekler gibi fıkrayı bekler ve imam hoca başlar:

Adamın biri varmış imansızmış ama oğlu müminmiş. Oğlu buna demiş baba ölümün yaklaşıyo ibadet et, yok demiş ne ibadeti. Yıllar geçmiş, adam ölmedikçe oğlunun sözüne tamam deme isteği yükselmiş. Yıllar sonunda tamam lan hadi demiş, bugün de kadir gecesi hem camiye giderek başlıyorum sözünü de basmış sonrasına. Her şey de dört dörtlük devam: Camiye girerken Sa, Oturup vaaz dinleme, kafada takke.. ezan okunmuş sonra da İmam başlamış yatsı, devam etmiş teravih.. adam alışkın olmadığından sıkılmış, teravih de bitince "oh" diye sevinirkennn, imam demiş tesbih var, bizim adam "tamam dört rekat bir şeymiş zaten" diyerek eh püh oflayarak demiş kılayım. En son dört rekât uzadıkça adamın takâti kalmamış, namaz bittiği gibi "bu bilmemneettiğimin imamı, bana inadına yaptı di mi bunu" demiş. -daha cenazem gelir bu camiye ben gelmem- diyerek de kaçmış.

Ben de acı gülümsememle kalktım kaçtım (Bu camide imamından cemaatine normal insan yok, olamaz)

ömründe en azından bir kere kılman gereken bir namazdı diye hatırlıyorum. yapıp ölüme biraz daha hazır hâle gelmek lazım aslında