ha şimdi çalışırım ha şimdi çalışacağım birazdan başlayacağım yârın muhakkak başlıyorum diye diye nöroanatomi komitesinin sonuna gelmem ve 2 gece üst üste uykusuz ve full çalışarak komiteye girmiş olmam. ciddi trajikomik bir şey bence. neden kendine eziyet edersin ki, cramming yapacağına başından düzenli 1-2 saat çalış işte. bir sabah uyanıp artık çalışmam gerek dememle başlayan süreç totalde 48 saatten fazla bir süre uykusuz kalmamla tamamlanmış, şekersiz redbulların, sert sâde filtre kahvelerin, kahvenin etkisi geçince aldığım modiwake'lerin hesâbını tutamamıştım. iyi sayılabilecek bir not da aldım fakat komite çıkışı eve gelirken yer, zaman, kişi oryantasyonlarımın hafiften bozulmaya başladığını, başımın döndüğünü hissediyordum.
ondan sonra ne oldu? bir dahakine günü gününe değil tabi. 48 değil 24 saatlik crammingler yapmaya başladım. son gece sabahlayıp sınavlara girmek alışkanlık yaptı ve dahası, 48 saatten fazla ayakta kalabildiğimi gören ben, 24 saati artık gözümde büyütmüyordum. henüz tıp hayâtımın erken döneminde edindiğim bu alışkanlık dönem 5'in son sınavına dek devâm etti ve neredeyse hiçbir sınava uyuyarak girmedim. faydası var mı diyecek olursanız, nöbetlerde neredeyse hiç uykuya gereksinim duymamamı belki söyleyebilirim.
fakat önerir miyim? kesinlikle hâyır.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?