reşit olmuş insanlar bile bir eylemi yapmadan önce ya ailem öğrenirse diye düşünüyor. 30 yaşındaki adam babasından sigara içtiğini saklıyor, evleneceği kişiyi seçerken aileme uygun mu ne derler diye düşünüyor. Üniversite seçerken kendinden önce onlar geliyor çoğu zaman. Hele ki alt-orta ekonomik tabakadansa her zaman. Çünkü ailesine bir borcu olduğunu iş sahibi olduğunda onlara ev-araba alacağı hayalini kuruyor.
Ama bu insanların çoğu kendini bulamadan, istediğini yaşayamadan ölüyor. Çocukluk travmalarından, saplantılarından kurtulabilenin yaşı belki 35'i buluyor. 80 milyon nüfus var belki ama yaşanan senaryolar yani hayatlar hep aynı.
türklerin aileye çok bağlı olması
Bağlı olmak da değil resmen ait olmak, çocuğun ailenin malı olarak görülmesi ve kaç yaşına kadar gelirse gelsin bunun böyle sürüp gitmesi. Böylece koca bir toplum birey olamayan insanlarla dolu, müthiş bir proje.
Duygusal manipülasyonlar ve çeşitli nedenlerle biz çocuklar malesef ki çoğu zaman ebeveynlerimizin veya ailemizin isteği doğrultusunda kararlar alınmaya zorlanıyoruz.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?