leavesfromthevine

ya her şey iyi hoş da bu ejderiyalar niye bu kadar küçük... arrax'ı saymıyorum hadi o daha bebek ama rhaenyra'nın ejderhası da çok küçüktü bence.
Edit:

1x9-1x10

yeşillerin tarafını tutan var mı cidden avam olmayan tek karakter aemond. hele sözüm otto'ya. ya bu nasıl bir cesaret daemon'la rhaenyra'nın çocukları için şarapçılık teklif ediyosun bir dracarys deseler ızgara olucaksın ajhsdgfdjfdsfks alicent ve seri katil yancısının iğrenç sahnesinden sonra herhalde yeşiller hakkında olumlu şeyler düşünenler yoktur. alicent inancım da inancım ahlak da ahlak diye dolaşan bir karakterken bu kadar elini kana bulaması oğlunun ne bok yediğinin belli olmaması bana günümüzde de bir yerlerden tanıdık geliyor neyse yeşilleri sevmiyorum kısaca. hem tahtı gasp ettiler hem de her yol mübah.
rhaenyra'nın 10 senelik zaman atlamasından sonraki karakter değişimi bana çok makul gelmiyor. istediğini yapan cesur ve alışılmışın dışında bir kadınken bir anda bu kadar ağırbaşlı birine dönüşmesi biraz meh. tamam olabilir anne oldu vsvs ama yine de orada otto'ya ağzının payını veremedi. eski yargı machine tavrından eser yok. bir de taht kavgasının ortasında savaş gündemdeyken sen nasıl varislerini ejderha sırtında korumasız başka bir yere "elçi" diye gönderirsin ya ağh bu kadar aptalca bir sahne olabilir mi??? ulan zaten bıyıkları daha yeni terlemiş kılıç tutmayı yeni yeni öğreniyolar ne demeye böyle bir risk alınır?
daemon sezon finalinde kadını boğazladın ya orada bir uzaklaştık ya bok gibi karaktersin aslında ama gaspçı yeşillere karşı rhaenyra'dan daha makul bir tavır sergilediğini düşünüyorum.
corlys ve rhaenys ikilisine gelirsek... rhaenys çok karizmatik bir kadın ama bence de dokuzuncu bölümdeki son sahnesi gereksizdi. ya madem tarafınız siyahlar olacaktı neden bir üfletip uçtun be bacım. sahne baştan aşağı mantık hatalarıyla dolu. orada ölen masum halk mı desek, tahtın gasp edilmesine bu kadar güçlü konumdayken göz yumup uçup gitmesi mi desek bence o sahne olmasa iyi bölümdü. yeni "niye kartallara götürmediler" paradoksu olur bu. corlys de kardeşinin kellesini alan daemond ve oğlunu öldürdüğünü düşündüğü rhaenyra'nın tarafında yer alma kararını biraz çabuk verdi sanki. keşke rhaenyra ve rhaenys arasında aslında laenor'un yaşadığına dair bir konuşma geçseydi de bu sahnelerin altı bu kadar boş kalmasaydı.

artık kendi hayatımın önceliği "kendim" olmak istiyorum.

bir de nörodan 60 alsam fena olmaz, onu da istiyorum.

1x8'in müzikleri çok iyiydi bence. Sahnelerle uyumları beni çok etkiledi.

Corpus amygdaloideum diyemiyorum, ağzımla random atıyorum her seferinde.

https://open.spotify.com/track/7sf10iSkJbAORcd44Rqt2p?si=Cm2ezIRVRtG5TYVX8IFC0g&utm_source=copy-link
Artık spotify'da🖤

Doğru insan her zaman doğrudur yanlış zaman kendimizi daha az kötü hissetmek için uydurduğumuz bir sebepten ibaret bence. Zaten biri doğru insansa döner dolaşır yine birbirinizi bulursunuz çünkü vazgeçemezsiniz.

güç yüzükleri'nin yeni bölümünü izleyeyim dedim ama çok sıkıldım. Öncekilerde de sıkılmıştım. Bırakıyorum sanırım üzgünüm...

1x3

Bence dizi baya iyi ilerliyor. Henüz alicent sinsi yüzünü göstermedi ve taht oyunlarını oynamıyor gibi gözükse de viserys'i stepstones'a yardım göndermesini söylediği yerde dişlerini hissetmeye başladık bence. Otto hightower'ın oyunları ve yönlendirmesiyle rhaenrya ile karşı karşıya kalacak gibi duruyor ki şu an zaten eski dostluklarından eser yok. Viserys'in bu kadar etkisiz bir kral olması artık çok sıktı biraz dişlerini görelim be adam. Ama varis konusunda geri adım atmaması iyiydi bu yüzden de Otto ve alicent'la karşı karşıya gelicek gibi duruyor.
Rhaenrya ile criston cole arasında gelişen bir samimiyet gördük. Beyaz geyiğin ona geleceği belliydi zaten baya güzel bi' sahneydi.
Ve daemon... Manyak tarafını gördük sonunda bu bölüm. Üzerine ok yağarken sadece üç tane isabet alıp onlarca adamı kılıçtan geçirmesi detayı bazılarının hoşuna gitmese de ejderiyalar ateş püskürüyor semalardan, e olsun o kadar diyorum ben ahsjsnsk.

Üç kardeşin hikayesi'nden görünmezlik peleriniyle alakalı bir alıntı, harry potter'da en sevdiğim kısımlardan biridir:
"...en sonunda üçüncü, en küçük kardeşe sordu, ne istersin? küçük kardeş, en alçak gönüllüsü ve ayrıca kardeşlerden en akıllısıydı, ölüm'e güvenmiyordu. böylece, o da gideceği hiçbir yerde ölüm tarafından takip edilmemeyi istedi. ölüm hiç istemeyerek de olsa görünmezlik pelerinini küçük kardeşe verdi.
...
ölüm en küçük kardeşi yıllarca arar ve asla bulamaz. ölüm onu ancak, en küçük kardeş yaşlanıp pelerini oğluna devredince bulabilir. ve o, ölüm'ü eski bir dost gelmiş gibi selamlar, ona memnun olarak gider, böylece ikisi de bu yaşamdan ayrılır."

Yeni nesil canının kıymetini biliyor, gururuna da düşkün belli ki. Nasıl olsa biz dayağa da alışkınız, kovulmaya da.

Gece çökünce, herkesin uyuduğu saatlerde tek başıma kaldığımda çok yaparım

To die by your side
İs such a heavenly way to die

Nasıl izliycez ama ya😭😭😭😭😭😭

Sizden ilk vazgeçecek kişidir. Genelde hep öyle olur yani. İnsanlarda "sana istediğim gibi davranabilirim" egosu oluşturuyor çünkü. Nasıl olsa gidemeyeceğinizi düşündüğünden.

İğrençlik düzeyinde bir duygusallık, her şeyi dramatize edebilme yeteneği, kurulabilecek en kötü senaryoları kurup kafada dizi çekme... Gibi uploadlar alıyo bünyem.

İyi ki varsın

İyi bir insan olarak sadece.

Bizim buralarda "aralık" manasınd "gıygaşık" derler. (Aslında gıygaşuk derler de ağız özelliğindendir diye düşünüyorum)
For ex: "kapıyı gıygaşık bırak"

Bir sürü sebebi olabilir baskının ama en kötüsü ebeveyn baskısı kesinlikle. Beni kaygı bozukluğuna sürükleyen şey bu oldu. Çalıştığımı idrak edemez noktaya geliyorum bazen. "Hayır hiç çalışmadım daha çok çalışmalıydım" gibi şeyler düşündüğüm de oluyor. Ne yaparsam yapayım yeterli hissedemiyorum. Bir de sistem boyutu var tabii. Tıp okumak zaten zor ama sistemin de bunu kolaylaştırmadığı bir gerçek. Umarım hepimiz ruhsal olarak sağlıklı bireyler olarak tamamlayabiliriz bu süreci.

İdrak etmesi ve ikna olması zor olan benim için. Ve bunu gerçekten algılamaya başladığımda çekmeye başladım en büyük acıyı. Hiç bitmez sandığımız şeyler olabilir ama bu bir yanılgıdan ibaret. Kanata kanata bitmemesi tek temenniniz olsun.

Kardeşim voleybol oynamayı çok seviyor ben de eve döndüğümden beri onunla oynuyorum zaten ben de çok severim. (Karşılıklı paslaşıyoruz gibi yani)
Neyse mahallenin çocukları da dahil olmak istiyorlar bize biz de kıramıyoruz ama aman Allah'ım çocuk değil gürültü kirliliği. Sürekli bir kaos bağırış çağırış, "topa sen niye dokunmadın?!?", "Aaaa ama ben oynayacaktım!", "Sen oynayamıyosun(sanki kendi çok oyanayabiliyor gibi boyu 90 cm falan tahmini 7 yaş civarı)", "mızıkçılık yabmaaağ!!!!1!1!"
Biz de kardeşimle başımızdan savmak için "hadi eşek oyanayalım" dedik hay Allah demez olaydık bağırış çağırış gerginlik hat safhaya çıktı "yok ben değmedim", "sen vurmadın niye vurmuyosun", "aa ama ben çıkmam", "tamam abla sen çık" yav çocuğum ne diyon neeee sinirlerime teşekkür ederim bu kadar sakin kaldıkları için. Çocuk sevmiyomuşum valla bu neymiş. Bir de anneleri "bağırmasanıza siz ya hu!!" diye sürekli cama çıkıyolardı ah Allah size sabır versin.

Ortalık alev alsın dracarys ulan!!!
Çok özlemişim bu evreni izlemeyi merakla bekliyorum son 3-4 aydır heves duyabildiğim heyecanlanabildiğim tek şey oldu nerdeyse.

Annemi alayım babam kalsın oluyor mu öyle

düşüncelerimden ve hislerimden yoruldum.

sen, ben, gece ve bir yol
başka bir şey
yok elimde hafızamda

niye yazayım ki uğruna söylenecek bir şey bırakmamışsa

"balıklar uçar kuşlar yüzer
gökyüzü yemyeşil
ben de seni düşünmeyi bıraktım"
demiş deniz tekin. yani bazen onu düşünmeme eylemini bile fazla düşündüğünüz bir konumda bulabilirsiniz kendinizi.

bir gün hepimiz ona uyanacağız.