yaşlanmanın sadece fiziksel olması

Kesinlikle katılmadığım bir önerme. Benim yaşlanmam vücudumu Kesinlikle yordu ancak zihnimde hissettiğim yorgunluk o kadar fazla ki artık bedenimi bile yoruyor.

beden zamana karşı koyamaz ve yaş alır. bunu yaşlanmakla bir tutmuyorum ben. ne kadar değil nasıl yaşadığındır önemli olan. çünkü seni var eden bedenin değil yaşadıklarındır. kimi küçük bir bedene yirmi yılda koca bir hayat sığdırır kimi de yetmiş yıl sadece zamanının bitmesini bekler. ve insan bedeni yok olduğunda değil unutulduğunda ölür.

Yaş almak kaçınılmaz ama büyümek isteğe bağlıdır..

Keşke öyle olsa. İnsan yaşlandıkça daha çok söyleniyor her şeye. 21 yaşında bir birey olarak sizi bilgilendireyim dedim.

Bunu yaşlı teyzelerin canı bir şeyler çektiğinde veya küçükken giyemediği, yiyemediği şeyleri gördüklerinde gözlerinden geçen pırıltıları görünce anlarım. Beden bir kılıf sadece. Ruhlar her zaman çocuk, her zaman içtenn😍

artırıyorum yaşlandıkça ruhun çocuklaşmasıdır. sanki tüm bu saçın sakalin beyazlamasına, hareketlerin kısıtlanmasına inat bak ben yaşlanmıyorum demenin pasif direniş halidir.

Fiziksel olarak yaşlanmanın içinde beynimizin de yaşlanması bulunduğundan ve beynimiz ruhsal durumların patronu olduğundan katılmadığım önerme.
Beynim yaşlanıyorsa davranış olarak da yaşlanıyorum demektir.

Katılıyorumm. yaşlılık; beden'in ruh'un isteklerini yerine getirtememesidir. bunun temelini, elimize kazma-küreğimizi alıp öğrenmeye çalışırsak karşımıza "eskime" kelimesi çıkacağı aşikardır. Ruh dediğimiz bu evrene ait değildir. Beden eskiyecektir hammaddesi maddedir, Ruh ise eskiyemez hammaddesi töz'dür, nefestir(?) Yaşlılardaki ruh ile bizdeki ruh aynıdır, ruhun istekleri hiç değişmemiştir; sadece eski bedenini özlemektedir. Bir gün biz de bedenin bu haksızlığa huysuzluğuyla, ruh'un hayatı boyunca değişmeyen arzuları arasında bocalayacağız (genç ölümü tatmazsak tabii)

tamam ben de biliyorum yaş aldıkça ,tavırların ve duyguların olgunlaşıp farklılaştığını.ama demek istediğim bu buruşmuş ellerin , bazen neşeli tonton bazen duvar gibi o suratların altında 70 sene önceki çocuk hâlâ duruyor.

70 yaşında huysuz dedenizi düşünün.
-kizim/oğlum kapat şunu başım ağrıyo
-bu yemek nerde kaldı ya öldük acliktan
-prizleri tutarak çek fişi koparacaksin

Ne kadar itici değil mi ? Ama o 60 yıl önce sokakta bilye oynayan , bahçeden erik çalan , sokakta boş boş gezen o sevimli cocukla aynı beden hâlâ.sadece biraz bükülmüş beli.ruhu hâlâ aynı ondandır yedisinde neyse yetmisinde aynidir sözü.tamam tecrübe elbette etkiliyor ama çerçeve aynı.

Arada annemi teyzemi falan izliyorum onlar televizyonu izlerken.albümdeki genç kız fotoğrafına bakıyorum çok az zaman geçmiş 20 yıl.cehre değişmiş biraz kırışmış ama anılarla şimdiyi karşılaştırıyorum hala var 'ihtiyarlarda' o çocuk .

Ne kadar yaş almış insanları her zaman katı , karar koyucu ,laftan anlamaz görse de küçükler ; aslında karşıda kostüm değiştirmiş iyi rol yapan bir çocuk var.onlar da saçma sapan şeylere üzülür ,sevinir ,durumun gereğini yerine getirir.