anneme sorsanız benim ağzım çok bozuk, çünkü en ufak bir kaba kelimeyi bile küfür olarak değerlendiriyor kendisi :) bana sorarsanız eh işte. yani ağzının bozuk olması gerçekten çok göreceli bir kavram, birisinin ağır bir küfür olarak değerlendirdiği bir kelimeyi başkası çok normal bir kelime olarak algılayabiliyor.
ben bazı küfürlerden nefret ediyorum, çok itici ve mide bulandırıcı geliyorlar( hoş istemsizce kırk yılda bir onları da söylediğim oluyo içimden ama..) bazılarını ise söylüyorum valla bile isteye. söyleyebileceklerim nerde ve kimin yanında olduğuma göre değişiyor. ortalık yerde küfretmem yani. mesela bazılarını sadece evde söylerim (hatta bazen bir yere tam uyacak bir sözcük oluyor ve benim çok komiğime gidiyor, o zaman sadece kardeşime söylüyorum ve birlikte gülüyoruz :)), bazılarını çok yakın arkadaşımın yanında da söyleyebilirim vs.
içimden ya da etrafta kimsecikler yokken özgürce kullanırım birtakım kelimeleri :) sürekli kendi kendime konuşan bir insanım yani kendimle beraber çok şeyi yorumlarız, bu yorum ve değerlendirmeler sırasında da kullanırım bazı küfürleri. bazı olay ve durumlara bazı kelimeler cuk oturuyor, işte böyle zamanlarda dışımdan söyleyemesem bile içimden geçiririm yani. yani şöyle bakınca küfretmek hoş bir şey değil, kimseye de yakışmıyor ama çok da kasmamak lazım galiba, bazen yerine ve zamanına göre söylenebilir. ama büyüdükçe bırakmayı düşünüyorum, evde bile söylemeyeceğim yani, sadece içimden söyleme moduna geçeceğim :))
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?