abla olmak

X2 ile dahil olduğum topluluk. Çok iyi anlaşamayız aslında ama aynı b.kun laciverdi olma durumu var. Baktıkça "ulan bu benim minik halim değil mi?!" Oluyorum bazen:d çok seviyorum ikisini de:') bu entry bana bunu bir kere daha hatırlattı. Çok özlemişim bir de.

Eidt: Bir de ikisinin arasında iki yaş bile olmadığı için ikiz gibi büyüdüler. O yüzden ben kendimi hep soyutlanmış gibi hissederdim sebepsiz. Büyük olmak zor a dostlar.

küçük kardeşim ben lisedeyken doğdu. Üniversiteye gidene kadar evdeki en büyük çocuk ben olduğum için annemin işi çıktığında ya da yorulduğunda kardeşime yarı annelik yaptım. Altını da değiştirdim, yemeğini de yedirdim, üstünü giydirip parka da götürdüm, banyosunu da yaptırdım, bebek arabasına koyup sokakları da gezdirdim, geceleri uyuttum... Büyüdükçe daha şımarık bir çocuk olsa da ve bazen ona çok sinirlensem de kardeşim benim ilk bebeğim, ilk annelik deneyimim oldu. İyi ki doğmuş.

Küçük yaşta anne olmaktır, hele de yaş farkınız fazlaysa.
Hayatta en çok sevdiğim insan, şakasız, kardeşim sanırım. Bana istediği her şeyi yaptırabilecek tek insan da kardeşim. En çok özlediğim de yine kardeşim. Hani annelerin gözünde çocuklar kusursuzdur ya, kardeşim de benim için öyle işte. Bazen kavga edip birbirimizi kırsak da beni en çok mutlu eden, güldüren kişi de o.
İyi ki var ve bana abla diyor.

En küçük çocuğum bu yüzden bilmiyorum. Ancak kendi ablamın benim için inanılmaz güzel ve özverili hisler beslediğini de düşünmüyorum. Belli bir yaşa geldiğinde artık herkes kendi yoluna! Abla olmak ne demektir bilmiyorum, ablanın olması 'anne yarısı' tabiriyle seni kollayip sevmesi ne demek onu da bilmiyorum.