ankara

Bu aralar Havasıyla bizi suda yaşama döndürmeye çalışan ya da “deniz yok orada, ne biçim şehir ya” eleştirilerine hırslanıp kendisine deniz kazandırmaya yemin etmiş şehir.

nefesinde Boğaziçi olan şehir. sizin sağ olmanız şartıyla beni boğmak üzere.

``Yok zerre teselli ne gülüşten, ne bakıştan''

Geldi yine muson mevsimi :)

Gün geçtikçe daha da bağlandığım,geçtiğim her sokağından huzurun bambaşka hallerini hissettiğim,her haline tutuklu kaldığım,sevdiklerimle daha da anlam kazanan ama onlar olmasa bile içimde sıcaklık uyandıran,her şarkıya ya havasıyla ya yollarıyla ya da insanıyla eşlik edebilen şehir. Ben bu şehri başka seviyorum. Gitmediğim parkı,adımlamadığım sokağı kalmasın;hayallerimin hepsini bu şehirde gerçekleştireyim istiyorum. Bu gece bir kez daha beni kendine bağlayan bu şehri başka seviyorum. :)

ne zaman üzgün ya da mutlu hissetsem kendimi Ankara'da buluyorum. Umarım asistan olarak gideceğim şehri de bu şekilde benimseyebilirim. Özür dilerim Ankara,bir kez daha yaşayamadım seni. Olsun geleceğim yarın, bir kez daha schlimazl kokacak bahçeli sokakların…

deli gibi özlediğimdir. başka bir yerde yaşamanın bu kadar zor olacağını bilmiyordum.