aramak

- ben çoğu zaman içerim.
+ Ya içmediğin zaman ?
- o zaman ararım. tutamak sorunu. Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır... Kimi zenginliğine tutunur, kimi müdürlüğüne; kimi işine kimi sanatına...

Ben, toplumdaki değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini, gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek tutamağı arıyorum: gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimiz, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!

Aramak boşuna bulunmak istemeyeni.

Bu eylemin sonucu aradığınız şeyi bulmak olmalı dimi? Ama asla öyle işlemez. Aradığın zaman bir şeyi bulamazsın. Ne biçim bi kural ya bu?!

Arayayım mi?
Araşalım.
Beni arasana?
Bu aralar sıkça duyuyorum. Kardeşim telefonla konuşma özürlüsüyüm biraz lütfen saygı! #aramaözürlüleridevardır

Bazen belamı arayarak gerçekleştirdiğim eylem. Mesela şu an sözlükte takılarak yapıyorum bunu.

Bence olgunlaşmanın bir parçası da, bu eylemin bulmaktan daha önemli olduğunu kabullenebilmek. Zor bir şey çünkü genelde sonuca odaklanıyoruz, süreç kimsenin umrunda olmuyor ama süreç bizi geliştiriyor. ne olursa olsun bulamayacağını bilsen de aramak gerekiyor, bulamayacağını anladığında da aramaktan vazgeçmemek gerekiyor.
Bunu kabullenebilmiş değilim, hâlâ bulmakla ilgileniyorum ve tersini başarısızlık olarak görüyorum. Kabullenmek için otuz yaşıma kadar vaktim var bence, o zaman çok büyük olacağım.
On beş yaşıma sorsaydınız sence ne zaman çok büyük olursun diye, cevabı yirmi falan olurdu. Şimdi yirmi yaşıma sorabilirsiniz, cevabım otuz.