özlemek

Öyle uzak ki yerim uzakları aşıyor
Bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor…

Ah canım benim. Ne kadar özledim seni bir bilsen. Sana sarılmayı seninle sohbet etmeyi nasıl özledim bir bilsen. Çocukluğumu özledim, ergenliğimi özledim. Onlar sensin çünkü. Nasıl göründüğünü nasıl konuştuğumuzu unutuyorum bazen. Özlem diyince aklıma yalnızca sen geliyorsun. Çok özlüyorum seni. Seninle yaşadığımız anılardan çok yaşayamadıklarımızı özlüyorum. Ah benim canım. Keşke elimde olsa. Elimde olsa da çare bulsam. Rüyalarda buluşalım diyorum ama rüyalarıma da gelmiyorsun ki. Ne desem boş. Dualarımızda buluşalım artık. Bırakalım da Dualarımız birlikte olsun. Ona da izin verilsin olmaz mı?

denizi özledim sevgili sözlük. o mis gibi kokusunu, martıların sesini... Öyle işte:')

Ben bugün yaşamayan birini çok özledim.ilk kez bu kadar çaresiz olduğumu fark ettim.ölüm bir kez daha soğuk duvarlarıyla çarptı bana ,gözyaşlarım aktı art Arda sıcaklıklarıyla. Ben bugün yaşatamadıklarıma üzüldüm ve tutundum onun bana bıraktığı onca hatıraya. Ben bugün Özlemin, yaş kaç olursa olsun ölen birine duyulunca içi acıttığı yetmezmiş gibi çaresiz hissettirdiğini öğrendim. Yaşayanlara sahip çıkmam gerektiğini bir kez daha hissettim.Çünkü beni bugün ayakta tutan tek şey içimde zerre kadar hissetmediğim pişmanlıktı.
Ölüm var;uzak da gelse,hiç hissettirmese de ölüm var. Sahip çıkın yaşayanlarınıza.sahip çıkın vicdanlarınıza ki özlemekle yetinebilin yoksa buna vicdan azabını eklemek yaşarken ölü gezmek demektir