çalışan anne çocuğu olmak

Eril zihniyetin büyüttüğü çocuklardan birisi olarak ulaşabildiğim tek ebeveynim olan annemin de benden uzaklaşmasına sebep olan durumdur.
Annem ben kendimi bildim bileli çok geç saatlere kadar çalışırdı. Bana anneannem bakardı. Sonrasında ben 4 yaşıma geldiğimde kardeşim doğdu ve anneannem ikimize birden bakamayınca henüz 4 yaşıma yeni bastığım ay içerisinde kreşe başladım. Sonrasında bu yaşıma kadar neredeyse her hafta sonu tüm gün ya okulda ya kursta ya yaz okulunda ya başka bir yerde... Annem benim için hep der ki "sen çok araya kaynadın" aynen öyle oldu. Ben kendi kendimi büyüttüm. Yeri geldi kardeşimi de büyüttüm. Kardeşim için durum nasıl oldu hiç bilemiyorum. Ona hiç sormadım. Ancak kendim için "aile terbiyesi almadım" desem yalan olmaz herhalde.

akşam 4-5'lere doğru hep kapıyı gözlemek, hiçbir bakıcının onun yerini tutmaması…

İnsana güzel şeyler kattığı kadar insandan bir şeyleri eksilten durum.
Annemin çalışan biri olmasından mutluyum, küçükken işi bıraksın istediğim zamanlar oldu ama bunun ne kadar değerli olduğunu büyüyünce anladım.
Bana örnek olacak bir ablam yok, annem var. Kendi ayaklarım üstünde durmam gerektiğini bana öğretmesinde gerçekten çok etkili oldu. O yüzden iyi ki çalışıyor.

1. sınıfta öğlenciydim ve evden herkes erkenden çıkardı ben kendime kahvalti hazırlar, evi süpürür, bulaşıkları yerleştirir hazırlanır ve okula yürüyerek giderdim. Kışları kendimi şımartmak istedigim olursa da portakal suyu sıkardım üstüne de. Su an çok şaşırıyorum gercekten.

annemin çalışmasını ve mevcut düzende emeğinin sömürülmesini asla istemesem de bu durumun bana güzel şeyler de kattığı olmuştur. bazı basit yemekleri kendi kendime yapabilmek, ağlayınca kendini teselli etmek, uf olunca kendi kolunu öpmek vs

Annem hep yoğun çalışırdı bakıcılarla büyüdüm diyebilirim.Her haftasonunu iple çeker..tatile gittiğimiz günlerde 'anne işe gitmeyecek misin bugün' diye istikrarla her gün sorardım ve heyecanla hayır gitmeyecem cevabını beklerdim. şimdi soruyorum kendime bu bir eksiklik miydi? değilmiş şimdi daha iyi anlıyorum bazen böyle şeyler daha kıymet bilir hale getirtiyor insanı..Allah başımızdan eksik etmesin onları