sözlü anıları

İlk sözlümde buraya gelicem ve yazcam hadi bakalım!

benim acayip değişik bir sözlü anım var. korkunç bir gün geçiriyordum birtakım nedenlerden ötürü. o gün o sınava nasıl gittim, nasıl girdim anlatamam. ama hocam o kadar tatlıydı ki, hayatım boyunca unutmayacağım kendisini. sözlü anında yaşanan şeyler fazlaca özel olduğu için detaylıca anlatamıyorum ama gerçekten o günü ömrümün sonuna kadar hatırlayacağım. anlayışlı ve güzel kalpli hocalarımız iyi ki varlar. :)

Ben sözlülere girmeye başlayınca bin tane şey yazarım kesin buraya, sözlük için zor zamanlar olacak.

anılar köşesinden bir yenisiyle devam ediyoruz. Taze yaşandı. Bugünün sözlüsünü asistan abiyle hoca yaptı. Hocamız malign değildi. Lakin hocayı bizim açımızdan malign kılan tümör konusunu anlatmış olmasıydı. 4 kişiydik ve hiçbirimiz tümör bilmiyoruz. Neyse girdik içeri. Asistan abi sözlüye başladı yavaştan. İlk kişi benim. Pratiği bitirmeye yakın hoca kısa süreli dışarı çıktı. O sırada Abiye yalvarıyoruz. Abi hoca ne sorar, nolur tümör sorma bilmiyoruz dedik. İyi bir abiydi kimse kalmasın diye uğraştığını söylemişti derste. Ona güvendik. Sağ olsun hiçbirimize tümör sormadı. Abi sorularını bitirirken hocaya dönüp "hocam siz de tümör sorun isterseniz" demesin mi....Ben şok. Yaktın bizi abi yaktın :/ hoca da fena. Diyor ki bu tümör kliniğe ağrıyla gelir dimi, evet hocam. Hayır yanlış... Ağrıyla gelmez. Hoca ne söylerse evet hocam, haklısınız falan dedim baştan sona yanlış :)) insaflı bir hocaydı. Eksiksiniz çalışın dedi. Puanları da asistan abi vermişti zaten. Hoca kısa kısa bilmemiz gerekenleri anlatıp sınavı bitirdi. Bu yıl benim için 14. Sözlüye böyle kapandı.
The end.