Bir rivayete göre masadaki kadınlardan biri vücudunda dolaşan bir iğne olduğundan ve bu yüzden ölümle burun buruna yaşadığından bahseder. Bunun üzerine turgut uyar bir şişe ister ve bunu herkese imzalatır. Ertesi sene bu şişeyi birlikte içmek için sözleşirler. Ama dediğim gibi bu bir rivayetmiş.
Gerçek hikaye ise şöyle:
"O masadan kalan ve son imzalı şişenin sahibi fotoğrafçı İsa Çelik'in anlattığına göre ise asıl hikaye daha az dramatiktir. Oturmuş rakı sofrasında dertleşirken bir dostları çıkagelir. Tombalacı İsmet diye bilinen bu adamın canı bir şeylere fena halde sıkkındır. Neden olduğunu söylemeyince Tomris Uyar masaya bir büyük rakı ister. “İsmet önümüzdeki yıl bugüne kadar bu rakıyı muhafaza edeceksin ve önümüzdeki yıl bu rakıyı burada açıp içeceğiz” der. Ancak İsmet'in o rakıyı içip yerine başka rakı koyacağını düşünen İsa Çelik rakıyı kağıtla kaplar. Masadaki herkesin imzaladığı kağıdı sıkıca bantlarlar ve gelenek böylece başlamış olur."
(Kaynak: https://www.google.com/amp/s/www.mynet.com/amp/26-mart-olmeme-gunu-190101039106)
Bu hikayeyi ot dergisinin 56.sayısında okumuştum birkaç sene önce. Tomris uyar'dan konu açılınca aklıma geldi. dergide bu günle alakalı karikatürize edilmiş çok güzel bir çizim de vardı hatta. Yanlış hatırlamıyorsam yer çiçek pasajıydı. Dergi şu an yanımda değil ama eğer unutmazsam ya da bulabilirsem entrye eklemek isterim o çizimi de.