dr ekrem karakaya

Konya şehir hastanesi'nde kardiyoloji uzmanı olarak çalışan, bugün dünya'ya zerre kadar faydasının dokunmadığına emin olduğum biri tarafından katledilmiş hekim.
Bakın bu sözlükte bile ki henüz iki sene bile olmadı kurulalı, birçok hekime şiddet başlığı bulabilirsiniz. Sözlükte fikir ayrımı yaşadığımız konular var fakat bu konuda farklı düşünen birini bulamazsınız. Neden biliyor musunuz? Çünkü emek verip bizim geçtiğimiz yollardan geçip kardiyoloji uzmanı olmuş birini görevi başında korumamanın, ona zarar vermenin bir bahanesi olamaz. Hâlâ buna izin veriliyorsa, hâlâ göz yumuluyorsa, hâlâ tweet atmaktan başka bir şey yapılmıyorsa bu sizin bu vatana ihanet ettiğinizi gösterir. Halkı eğitemiyorsan o hastaneye herkesi sokmayacaksın. Bu kadar basit. Bu doktor sabah evinden sabahın köründe çıktı, başını kaşıyacak vakit bulamadı bile muhtemelen. Sonra bir vasıfsız geldi, onu hayattan sevdiklerinden kopardı gitti. Bu son olmayacak, buna adım gibi eminim. O yüzden umarım bu son olur demeyeceğim, keşke olsa ama olmayacak. Tek diyebileceğim gerçekten umarım her hekim bir bir gider bu topraklardan. Böylece biraz da olsun akıllanırlar.

Maalesef hayatını kaybetmiş olan hekimdir. Allah'tan rahmet diliyorum.

Bu münferit bir olay değil. Tedbirsizlik ve insanlarda adım adım oluşan(veya oluşturulan) algı sonucu gayet de göz göre göre gelen bir cinayettir. Hekimler özlük haklarını kaybettikten sonra herhalde ki sıra canlarına geldi. Daha ne kadar kötü bir olay yaşanması lazım.

"Doktor bulamıyoruz, para için özele geçiyorlar, yurtdışına gidiyorlar." Diyenleri de sahneye alalım. Bulunca gösterilen muamele ortada. İşyerinde beğenmediği yemek çıkınca şımarıklık yapacak adamlar, doktor düşük ücretten ölme pahasına bana baksın istiyor; sonra da doktor bulamıyoruz, Allah Allah ne kadar ilginç.

Kardiyoloji düşünen beni de derin düşüncelere itti bu olay. Klimalı ofisinde yalandan çalışıp "doktorlar rahatı için bilmem şu bölümleri seçiyorlar." Diyenler vardı bir de. Alın gördünüz işte şimdi.

Bu sorun daha da kronikleştiği gibi çözülecek elle tutulur bir adım da görülmüyor. Allah herkese sabır versin artık.

Tıp için bu kadar emek harcamış bir hekim, yaptığı meslekten dolayı artık hayatta değil. gerçekten çok üzücü ve trajik bir durum. Tekrardan mekanı cennet olsun.

Elinde bıçakla kıytırık bir avm'ye giremiyorsun, havaalanına yaklaşamıyorsun ama silahla elini kolunu sallayarak hastaneye girip doktoru öldürebiliyorsun.

Bu insanların derdi para veya daha az çalışmak değil. Ulan bunları geçtik en temel şey bu insanların can güvenliğini sağlayın. Terörist mi bunlar düşman mı ne istiyorsunuz tek amacı can kurtarmak olan insandan.

Arkadaşlar durumun vahameti, iğrençliği ve giden canımızın hepimizi ne kadar acıttığına dair daha fazla edecek bir lafım olmadığından çok ilginç başka bir noktaya parmak basmaya geldim. Rtük doktor ekrem karakaya'nın katledilişi ile alakalı yayın yasağı getirmiş. Umarım tüm ülke doktorsuz kalır da bir daha kimse artık bizden rahatsız olmaz. Okuduğumuz okul, aldığımız para, çalışma saatlerimiz, uzmanlığımız her biri ayrı ayrı rahatsız ediyor herkesi. İnsan canını iyileştiren bir mesleğin ödülü iyileştirenin kendi canı oluyor bu ülkede. Niyeyse halkın gözünde düşmanmışız gibi hissediyorum ben. Zihniyetlere ne oldu da ömründen, gençliğinden yıllarını insan iyileştirmek için feda eden bir canın katliamı yayın yasağı ile konuşulunamaz hale getirildi bilmiyorum. Doktor ekrem karakaya'nın tüm sevdiklerinin başı sağ olsun.

Çok üzgünüm. Kaç gündür saatlerce büte çalışıyorum. Bugün de yine çalışırken twitter'a girdim ve bu haberle karşılaştım. Çok çok üzgünüm. İyi bir insan, iki çocuk babası, iyi bi hekim kaybettik. Doktor olmak çok zor, tıp okumak çok zor. Maaş,statü iyi bir yaşam için yapılacak bir iş değil işte. Başkalarının hayatına kendi hayatından katıyorsun. Başkaları yaşasın diye sen ölüyorsun. Başkaları çocuksuz, annesiz kalmasın diye bizim annelerimiz çocuksuz çocuklarımız annesiz kalıyor. Yine de halk çıkıp nankör diyebiliyor, devlet hiçbir şekilde arkamızda durmayıp giderlerse gitsinler diyebiliyor. Ben daha yolun başında olan bir tıbbiyeli olarak bitkin ve kırgın hissediyorum. Ve korkuyorum. Hepimiz bu yollardan geçiyoruz ve yine doktor olmak için saatlerce çalıştığım bugün bu olay sonrasında sadece kendine şunu sordum. Ölmek için mi çalışıyorum?

Kurumlara verilen şehit isimleri mi avutma, cisimlerine mukayet olabilecekken yaptıkları baştan savma..

Tolerans gösterilmiş ve kışkırtılmış cehalet kadar tehlikeli bir şey yoktur.
Katilin intihar etmediği polis tarafından odada sıkıştırılıp öldürüldüğü söyleniyor, dilerim böyle olmuştur çünkü o katil kendi hayatının nasıl sonlanacağına karar verme hakkına sahip olmayı asla hak etmiyor.

Aahh be Ekrem abi. İçim acıyor. Sönmüyor içimdeki ateş. Bayramında sana kavuşamayan yetimlerin aklımda sürekli. Terör destekçisi imamın hutbesi aklımda sürekli. Bayramlar sevgi, şefkat, mutluluk derdik ancak uğramadı bile. Ben ve benim gibi nice tıbbiyeli bayramda neyle mücadele ettik ah. Gittiğimiz bir çok kapıda "illa haketmiştir." tepkilerini gördük duyduk... Bir kısmımız belki kalbi kırık cevapsız kaldı, bir kısmımız ateşli tartışmalara girdiler... En önemlisi neydi unuttular. İnsana insan olduğu için sevgi göstermeyi unuttu insanlar. İnsana insan olduğu için değer vermeyi unuttular. En önemlisi de bizim de bir insan olduğumuzu unuttular. Terör destekçisi imamın ağzından çıkan o sözler ise bir butona basılmış etkisi yaptı. Her hastanede ortak bir ses duyuluyor artık "boşuna öldürmüyorlar sizi!". Vefatının üstünden daha 1 hafta geçmedi. Kaç acile baskın yapıldı, başta hekim olmak üzere kaç sağlık personeli ölümle tehdit edildi ancak değişmeyen bir şey var. O da yetkililerin sessiz kalması, halen daha fiiliyata geçmemiş olması. Hekim arkadaşlarının hakkını savunmak için kurulan sendikalara ise "yapı" adı altında karalama faaliyeti gösteren yetkililer var.. Tek sesleri buna çıktı daha iç acıtanı bu Ekrem abi. Standart söylemleri sende dahil olmak üzere tüm hekim arkadaşlarımız biliyor zaten Ekrem abi... Bir çözüm gelecek mi bilmiyorum ancak bu kadar alçakça operasyon yapan tüm kesimlere varsa en ufak hakkımı ben helal etmiyorum Ekrem abi...