üzerine tam sebebini idrak edemediği bir hüznün çökmesi sonucu her yıl tekerrür eden bu olayı yaşayan insandır. n'oluyor anlayamıyorum sayın yazarlar, her yıl aynı terane! hayır yani ben melankoliyi seven bir insan da değilim, her sabah "günaydıııııın!" diye çoşkuyla işe başlayıp milleti yıldıran tip vardır ya, hah işte benim o. ama yani o gün gelince bir şeyler oluyor, ne oluyor anlamıyorum. açıkçası artık yıldığım için bu durumdan, alkol tüketimini fazla dozlarda yapıp kendimi uyuşturuyorum. varsa bilen çözümü yazsın lütfen yoksa tek psikolojik sorunları olan ben isem adres vereyim bir şişe şarap yollayın zira yine geliyor benimki.
Görünce işte bu ben dediğim başlık.yani bir insan doğum gününde neden mutsuz olur ki?oluyor işte.nedenini bilsem de çözsem keşke..anlamadım ki içten içe artık büyüme evresini geçip yaşlanma evresine geçtiğimi mi düşünüyorum acaba?aklıma başka bir neden gelmiyor çünkü :(
bir yıl daha yaşlandığını düşünüp üzülen insandır
bu durum benim için de geçerli ama ben kendi doğum günümü pek önemseyen birisi değilim. benim için önemli olan sevdiklerimin doğum günü. onların yüzünü gülümsetebilmek esasen hal böyle olunca neden üzülüyorum bilmiyorum sözlük. doğum günüm yaklaştıkça yanlış anlaşılmasın diye insanların akıllarına getirecek şeylerden bile bahsetmem. hatırlanırsa hoşuma gider elbette ama unutulursa öyle çok dert etmem, yazın doğanlar halimden daha iyi anlarlar. kim bilir belki içimize sinen bir yaş olmamıştır, bazı şeyler yarım kalmıştır belki de bir güne bağlamamak lazımdır. yaşlanıyoruz be sözlük daha ne olsun!
Belli bir yaşa kadar doğum günlerimi sevdiğim insanlarla kutladığım için artık dahil olduğum gruptur. Sevdiklerim bana sırt çevirmediler, yanlış anlaşılmasın. Bazılarını kaybettim bazıları ile araya ayrılık girdi. Artık bir arada olamayacak bir kalabalığa özlem duyuyorum o günde.
Ben mutsuz olmak yerine o gün var olduğumu hissetmeye çalışıyorum evrenin yaşamında bir kum tanesi mikyasında olan hayatıma rağmen. sevdiklerimle beraber geçirdiğim veya hal hatırımın sorulduğu o gün benim için her şeyin geçiciliğine karşı bir baş kaldırma olarak görüyorum 100 yıl sonrasında ben ve etrafımdaki hiç kimsenin var olmayacağını bilmeme karşın.
İnsan başkaldırdıkça insandır. Başkaldırıyorum öyleyse varız. - Albert Camus
Doğumgünlerimde önceden çok beklentiye girer ve hep de mutsuz olurdum, şimdilerde ise kapatıyorum telefonu normal bir gün gibi geçiriyorum sıfır beklenti sıfır hayal kırıklığı
Nedendir bilinmez son yıllarda ben mutsuz oluyorum. Çok fazla beklenti içine girip onlar gerçekleşmediği için olabilir. Ya da beni çok iyi tanıdığını düşündüğüm insanlardan bana göre olmayan hediyeler aldığım için de olabilir. Veya hepsinden farklı bir sebebi de olabilir, henüz bilmiyorum.
Başkalarının doğum günlerinde daha mutluyum, onlara hediye aldığımda onların yüzlerinin güldüğünü görünce daha mutlu oluyorum.
Belki de kimse onun doğum gününü hatırlamamıştır.
shogun
elegantmoon
