hayaxi

bi şarkıyı son ses dinlediğin zaman en iyi sen dinlemiş olmuyorsun hatta kulak sağlığına ciddi zarar veriyorsun

zamanında bir netlik kazandıramadığım olay ya da durumlar bir türlü geçmiyor bende. dönüp dolaşıp aklıma geliyor ve tekrar tekrar ihtimalleri düşünüyorum.

yol boyunca hiç susmayıp yanındakiyle sohbet edenler

suratsız suratsız takılıp sanki özel aracıymış gibi insanlara sokrananlar

sadece kendisi varmış gibi aşırı rahat takılanlar (telefondan sesli bi şeyler açan vs)

sırt çantalı okuldan ya da dershanesinden dönen zavallı öğrenciler

65 yaşüstü nereye gittikleri bilinmeyen amcalar

herkesi pürdikkat kesen arada kendince bi şeyler söyleyen yaşlı teyzeler

tüm yol boyu sarılan sevgililer

kulaklığını takmış efkarlı yolu izleyenler

o hiç büte kalmamış ki nerden bilsin

arveles: Canım mısın sen, benim misin, her şeyim misin sen?
Hoş geldin melek, sefalar getirdin
Ya gelmeseydin, yetişemeseydin, beni bulamasaydın
Ne yapardım? Yarım kalırdım melek…

kare çarşıyı neden siyaha boyadınız hala gözüm alışmadı:((

bu gerçekten çok güzel bi his ya şehir sessiz sokaklar bomboş güneş daha yeni doğuyor...

sanki küçükken daha sık duyuyordum bu cıvıltıları ya da artık uykum duyamayacak kadar ağırlaştı.

lise son zamanlarımda keşfettiğim üstteki entryde de söylendiği üzere sesiyle insanı sakinleştiren bir psikolog. youtubedan videolarını izliyorum ara sıra. sağ olsun değerli bir insan.

çocuksu ama ben gözlerimi açmayı yasaklıyorum kendime kurala uyup açmazsam genelde uyuyakalıyorum.

bazen haddinden fazla açıksözlü davranabiliyorum.

bizi hatırlayan son kişi de öldüğünde hiç yaşamamış gibi olacağız.

hiç kimseyi hiçbir yerden engellememiş biri olarak saçma bulduğum olay. şahıs o raddeye getirecek kadar rahatsız ettiyse okey ama diğer türlü garibime gidiyor. gerçek hayatta karşılaşınca napıyorlar merak ediyorum doğrusu sonuçta orası sanal dünya.

işte bu benim. çabuk sıkılıyorum nolacak benim bu halim :((

o kadar değişken kiii..
kendi ruh halime, ortama, ortamda dönen sohbette, yanımdakilerin moduna göre değişiyor ama genelde karşımdaki insanlar konuşkansa konuşurum değilse benim de pek konuşasım gelmiyor.

çok arada kaldığım bir durum. videoya alırsam sanki anın tadını çıkaramayacakmışım gibi hissederim; almazsam da unutulup gidecek, anısı kalmayacak diye düşünürüm.

gayet olağan bir şey işi olmasa bile morali bozuk olabilir ama bilerek yapılıyorsa bana çocukça geliyor. iletişimi kesmek lazım.

insanlar olmak istedikleri insanı oluyorlar, mutlu oluyorlarsa ne ala ama güzelliğin sonu yok ki. yani bu algı insanı tatmin edebilecek yapıya sahip değil. hep daha iyisi daha kusursuzu derken insan bunu alışkanlık haline getiriyor galiba.

ben konuşmaktansa dinlemeyi tercih eden bir insanım hal böyle olunca da gerçekten iyi bir dinleyiciyim ama seçiciyimdir :) azıcık ilgimi de çekmesi gerekir.

değiliz bence olamayız da çünkü kendimize, çevremizdeki insanlara, gelecek nesillere karşı bir sorumluluğumuz var. seçimlerini özgür kılabilirsin sadece o da imkanların doğrultusunda olur seçemediklerin olayı bozar.

kendimin yapmadığı ama yapanları garipsemediğim olay

onun yerine başkasını koymaya hazır değilsinizdir belki ama bu his zaten çok normal bir şey, ilk etapta olması gereken de budur bence. üzülmek acı çekmek de yaşanması gereken insanı olgunlaştıran duygulardır ayrıca size hatrı sayılır tecrübeler katar. ilk aşık olduğunuzda nasıl ki bu süreç sizden bağımsız bir şekilde süregeldiyse diğerleri için de aynı şekilde tekrar gerçekleşebilir. sadece zamanlama ve sizin artık yeni bir insana hazır olmanız gerekmektedir.

annemle babamın demesine göre ben küçükken tek tartışma sebepleri benim hiçbir şey yemiyor oluşummuş ve sürekli yok şu yüzden yok bu yüzden diye tartışırlarmış. şimdi gayet iyiyiz bu konuda :)

yakışıklı kelimesi yakışmaktan gelir. yanındaki kadının yanına yakışan erkek yakışıklıdır. fazlasında gözümüz yok olmadı da zaten yanımıza yakışsın gönlümüzde olsun yeter.

gariban tesellisi bu nerde görsem tanırım.

kendimi bildim bileli, abartmıyorum, telefonum hep sessizdedir. telefonu bulamadığım zaman çok sıkıntı oluyor ama onun dışında çok rahat bi durum. hatta ara ara bildirimleri de kapatıyorum İnternetle işim bitince onu da kapatıyorum. benim hakimiyetim altında olması hoşuma gidiyor.

aceleniz varken dolmuş, metro, otobüs...

ben bu istek yüzünden 20 yıldır uzun saç nedir bilmiyorum her kestirmemin ardından bu son artık uzatıcam diyorum 3 4 ay sonra dayanamayıp tekrar kestiriyorum.

beni en çok üzen şey kalbimle düşünüp mantığımla hareket etmek diyebilirim. çok da yıpratıyor aynı zamanda.

sizin hasta olduklarınızı biz taburcu ettik ;))

Ankara/karanfil metro çıkışı