insanı üzen şeyler

dışarıda tek başına,zar zor yürüyen yaşlı insanları görünce çok üzülüyorum.belki biraz garip ama birkaç yıl öncesine kadar gözlerim doluyordu,ağlayasım geliyordu..bazen "off her şey üst üste geliyor :(" dediğim günden birkaç gün sonra dışarı çıkınca bu insanları görmek,ne kadar zor hayatlar olduğu gerçeğini bana tekrardan hatırlatır..şımarıklık yaptığımın farkına varır,kendime kızarım.

Bir söz, bir bakış, bir hareket, bir tavır hatta bir anlık sükut...insana üzen ve acı gerçeği fark ettiren bütün o haller

önemsenmediğini fark etmek. hele ki sizi önemsemediğini hissettiğiniz kişi sizin için çok değerliyse.

Bizi her şey üzer çünkü paramız yok

“en yakınım” diyebileceğin bir kişiye sahip olmak nasıl bir his bilememek. en yakınım dedikleri birine sahip olan yazarlar varsa biraz anlatabilir mi ben çok merak ediyorum

Geçmişte kalan güzel zamanları düşünmek. Özellikle de o insanlarla artık yabancıysanız.

Belirsizlikler. Sonu görmek lakin o sonda bir bitiş değil de yeni bir başlangıç görmek. Sonra yarım kalan başlangıçları birleştirip bir sona ulaşma isteği...

-insanların, zaten yeterince zor olan hayatı birbirleri için daha zor hale getirmeleri
-bazı insanların hali hazırda tedavisi olan bir hastalığın tedavisine maddi imkansızlıklar nedeniyle ulaşamaması
-coğrafyanın genel itibariyle kader olması
-hayalini kurduğumuz bazı şeylerin hiçbir zaman gerçekleşmeyeceğini içten içe biliyor olmak
-bizi mutsuz eden bazı şeyleri değiştirmek için elimizden bir şey gelmemesi
-hepi topu 60-70 yıl sürecek hayatımızı tam anlamıyla istediğimiz şekilde yaşayamamak
-2021 yılına gelmiş olmamıza rağmen insanların hala medeniyete ulaşamamış olması, birbirlerine saygı duymayı öğrenememiş olmaları
-bu devirde hala temel yaşam haklarına sahip olamayan insanların olması, temiz suya ulaşamayan insanların olması, hala açlıktan ölen çocukların olması..

beni en çok üzen şey kalbimle düşünüp mantığımla hareket etmek diyebilirim. çok da yıpratıyor aynı zamanda.

önemsediğiniz bir insan için önemsenmeyen biri olmak listenin başına oturur.

sekiz yıl önce mesenenin kapatılıp mesleğime son verilmesi xde üzgün olan non-smiley

En yakın arkadaşın en yakın arkadaşı olmamak.
Şey, peçetesi olan var mı?

Umursanmamak.
Maalesef şu aralar iliklerime kadar hissediyorum.

Yaşamak

yanı başınızda olan ama aranızdaki mesafenin kilometrelerle bile ifade edilemeyeceği insanlar

Önceden her şeyini paylaştığın insanla şimdi tek kelime konuşamamak...

dün kurtuluş metrosunda merdivenlerde küçük bir kız vardı akşam saatlerinde.mendil satıyordu.normalde böyle durumlarda ben o tarafa bakmadan yoluma devam ederdim.yüzünde şöyle bir ifade vardı ya alsan nolur ki.kelimelerle yazmak biraz güç ama hani hafif burukluk biraz da sitem gibi.aldım.ama üzülüyorum , ben onun yerinde olsaydım diye aklımdan geçiriyorum.

geçen sene , mansur yavaşın yardıma muhtaç aileler dağıttığı sosyal yardım kartlarıyla ilgili bir konuşmasını görmüştüm.bu kartları dağıttıktan sonra en çok neye harcama yaptıklarını incelemisler.ve en fazla çikolata alındığı anlaşılmış.bazı çocuklar çikolataya ulaşamıyor bu üzdü beni. anonim olmasam belki bunu demezdim duyar kasmak olarak algılanmasın diye ama ben naçizane bundan sonra çantamda birkaç çikolata ,kek gibi abur cubur taşımayı düşünüyorum bir çocuğu mutlu etsem de yeter.

Hepiniz mi gittiniz ya, sözlüğün kepengini indirmek bana kaldı.

Yalnızlık

Bugün çok güzelim, saçım falan da çok güzel ama dışarı çıkmayacağım için, oda arkadaşım da olmadığı için kimse bu güzelliğimi görmeyecek.

Birinin benimle düzgünce yürütemediği bir tür ilişkiyi başkasıyla yürüttüğünü görmek. Neden zamanında değişmedin ki? Neden o zaman değil de şimdi değiştin?
Edit: Türkçenin canına okumuşum, onu düzelttim.

Bakışları bir yere kilitlenmiş, dalgın dalgın bakan köpekler. Neye dertlendiklerini çok merak ediyorum.

Sahurda boşboğazlığım tuttu herhalde. Saçma sapan konuşup gülüyordum. Evdekilerde uykudan yeni uyanmış annem " amma çok konuştun ha, aç değilsin herhalde" falan dedi. Çok üzüldüm lan normal mi bilmiyorum tabi. Kafama öyle sert vur ki uyanayım, uyanmazsam benş buraya göm baba..

Özsaygi yoksunluğu kendimize saygımız olmadığında savunmasız olup saldırıya açık hale geliyoruz yani hassaslasiyoruz.baskasinin bize önem vermemesi üzmez bence insanı kendisine önem veriyorsa zaten umurunda olmaz.

Dahiliye stajı ve öğretim üyeleri.
Tabii ben fazla minnoş olduğum için de olabilir.

Sevmek

Sanmak…Düşünüleceğini sanmak,üzüleceği fark edilir sanmak,umut ettikleri olur sanmak,bazı şeylere layık görüleceğini sanmak. İnanmaktan gelen sanmak üzer