koronanın bize kazandırdıkları

sakin bir hayat neymiş öğrenmiş olduk. toplumun sosyokültürel yapısı hakkında fikirler verdi bize. başlarda işten yeni atılan bir kişi gibi kaldık. yeri geldi ev hanımı olduk yeri geldi market müfettişi herkesin gözünden bakma şansımız oldu.

Korona öncesi hareketli karışık çalkantılı bir hayatım varken korona sonrası hayatımın hızı bir anda istemsiz olarak düştü. Ama bu benim hayatıma farklı bir kapı açtı. Yalnızlığa karşı artık farklı bakıyorum. Tek başıma mutlu olabileceğimi, mutluluğun insanın içinde olduğunu ve başkalarının bunu bozmasından huzurumu kaçırmasından artık feci bir şekilde ürktüğümü fark ettim. Meğer huzur ve mutluluk çoklukta değil teklikteymiş...

Bir süreliğine yalnız kalmak tehlikelidir ve bağımlılık yapar. Çünkü ne kadar huzurlu olduğunu görünce artık insanlarla uğraşmak istemiyorsun. -Tom Hardy

ölmeden de sürünebileceğimi anlamamı sağladı

İçinize dönüp bir bakın dedi, bence. Aynaya biraz bakın, kimsiniz, nesiniz? Hayatınız pamuk ipliğine bağlı. Her ne kadar psikolojik anlamda bizi epey zorlamış olsa da bir o kadar da "kişisel gelişim"imize faydası olduğu kanaatindeyim. Bu günlerin en kısa sürede geçmesi dileğiyle..

İstediğim şeyleri ertelememeye alıştım, yarınlar yokmuşcasına yaşamaya başladım en azından içimde kalacak bir şey olmayacak

arkadaşlarımın, sosyal hayatımın, pandemiden önceki günlük hayatımın (öncesinde ne kadar sızlansam da) değerini anladım. aslında bayağı özgürmüşüm de haberim yokmuş dedirtti

sadece kapı dışarı çıkabilmenin bile kıymeti. arkadaşlarını her gün görebilmenin kıymeti. hayatın kıymeti...