babalar oğullarını gömmemeli

Bu başlığa yazasım yoktu açıkçası fakat dün maalesef bir anne ve baba; biricik oğullarını, tek evlatlarını şehit verdiler. Hiçbir yerde konuşulmadı, açıkçası bu beni üzdü biraz. Sen ne yaptın derseniz ben de bir şey yapmadım ama şu an şehit verdiğimizi bile bilmeyen insanlar var, bunu garipsiyorum.
bir baba Maden mühendisi, biricik oğlunu gömecek bugün. Onun için hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, biz hayatımıza devam edeceğiz.
Bir şeyleri dramatize etmek değil amacım, sadece en azından adını analım isterim.

Bir insanın diğer insanlar veya herhangi bir canlıyla arasında bir sevgi vardır ama anne baba ile evlat arasındaki ilişki ise bu sevgiden ziyade olan şefkattir.(Tabi bu tavuk gibi en korkak aslan gibi en vahşi hayvanda dahi geçerli) Karşılığı hiçbir faydası olmadığı ve de çokca zahmeti olduğu halde bir canlı diğer canlının her şeyine katlanıp ona kol kanat açıyor Kainattaki en yüce şeylerden biri belki de en yücesi bu olsa gerek. Tabi bir şey bu kadar yüce olduğundan ötürü o bağ kopunca bir o kadar da acı oluyor maalesef

Allah düşmanıma dahi yaşatmasın.

evlat çok ayrı bir şey olmalı, evlat acısı ise çok çok ayrı bir acı olmalı. onun adına hayaller kurduğun, geleceği için telaşlandığın, okulunu eğitimini, sağlığını sıhhatini kendinden çok düşündüğün canının bir parçasını toprağa bırakmak çok ama çok zor olmalı.

bu başlık bana şehitlerimizi hatırlattı Allah hepsine rahmet eylesin... ruhları şad olsun.

birkaç filmde farklı kullanımlarla replik olarak geçmiş söz. bence (bkz: yazılı olmayan kurallar) arasına da girer biraz. düşününce çok doğru bulduğum bir söz. siz ne dersiniz sözlük ahalisi?