sevgili (yazar:
poyrazkarayel)' in annesi gibi benim annem de bitkilerine övgüler yağdırıyor. "ay benim kızım ne güzel. benim güzel kızım nasılmış? ne güzel büyümüş. aman aman, ne güzel çiçek açmış." vs vs. beni kastetmediğini bilerek "ben değil mi? evet ya çok güzelim." filan diyorum bazen. "yoo sana demiyorum, kızıma diyorum." diyor. çiçekleri annemin kızları tabi, ben neyiysem sanki...
ben de konuşurum bitkilerle ama övgüler yağdırarak değil. bir ara annemin bitki sevdasından ben de nasiplenmiştim. kocaman bir saksı bitkisini getirip koymuştu odama. bildiğiniz ağaç yani. sevmedim ben oda arkadaşımı, yerimi daralttı. ismi frederick idi. dedim "bak freddie, ben seni burda istemiyorum, sorun çıkarmadan terk et burayı." ama gitmedi. ben de yetkiliye başvurdum, çok fazla diretince freddie' yi aldılar odamdan. inanır mısınız, freddie benim yanımdan ayrıldıktan sonra bir büyüdü, bir uzadı. meğer ben onun yerini daraltıyormuşum. kendisiyle ara sıra konuşuyoruz hala. özür de diledim zaten kendisini attırdığım için. diyorum "helal olsun valla, seni çok takdir ediyorum." pek cevap vermiyor, sanırım hala biraz kırgın bana.