Ben paylaşırım. İçimde tutarsam üzerine çeşitli kurgular yapar durumu abarttıkça abartır bambaşka bir boyut kazandırırım çünkü. Olayı en vahim haline getirdikten sonra birine anlatırsam da "kızım sen manyak mısın?" Tepkisiyle karşılaşırım. Evet manyaağm.
Dış dünyadaki insanlar tarafından dertsiz kabul edilen kişidir. Herkesin bozuk psikolojisi bu insana yük olur. Bu insan hiçbir zaman acıya, üzülmeye, kırılmaya geçmemelidir. Gelirse acısı ciddiye alınmaz. Ayrıca böyle şeyler yapılmamalıdır. Herkesin bir kere de olsa yaşadığı kaldırılamaz türden acılar vardır.
Asla ben değilimdir. İçimden atmazsam çatlarım. Bazı şeyleri herkese söyleyebilirim, bazı şeyleri de sadece çok güvendiğim insanlara anlatırım.
Peki, böyle insanlar var mı etrafımda? Vardır elbette. Belki nasihat dinlemekten sıkılmıştır, belki de bana güvenmiyordur ya da henüz derdini paylaşabileceği birini bulamamıştır, anlatsam anlamaz diye düşünüyordur; olabilir fakat sağlıklı mı orası tartışılır.
Özgür bir atsınız diyelim. Dağ bayır geziyorsunuz. Gün geliyor ağzınıza yuları takıyorsunuz, kendi ayaklarınızla birisine gidip dizginleri veriyorsunuz. Aptalca değil mi ? Böyle düşünen insandır. Bana ait olan dert, sıkıntı veya zayıflık benden çıktığı anda kendimi rahatsız hissediyorum. Çok sevdiğim birisi dahi olsa içten içe güvenemiyorum. Lanet bir duygu güven. Derdimi paylaştığım an o kişiyle sürekli iyi olmak zorundayım çünkü onda bana ait bir şey var artık. Ve tek sahibi değilim şimdi.
moonlight
