enes kara

ben dayanamıyorum artık ya! yazamıyorum da bir şey. tek söyleyebileceğim videosuyla her karşılaştığımda kendimi onun yakınlarının yerine koyduğum. onun yerine koymaya cesaret edemiyorum çünkü. gerçi hangisi daha acı daha zor bilemiyorum. enes seni tanımıyordum belki ama gittiğin günden beri seni bir yerlerden çok iyi tanıdığım hissi bırakmıyor peşimi. ve videonu her görüşümde o güzel yüzün daha da acı veriyor. bir daha arkadaşlarınla sohbet edemeyeceğini, kahkahalara boğulamayacağını… biliyor musun ne yazsam yansıtamıyorum içimdekileri. çok öfkeliyim. çok üzgünüm. bir tek bunları seçebiliyorum duygularım içinden. ve dostum senin bu dünyadaki varlığını çok özleyeceğim. umarım gittiğin yerde huzurlusundur.

bu arkadaşımız gibi cemaat yurdunda süründürülen bir sürü öğrenci var ve yaşanan bu olay sonucu yetkililerin hiçbir şey yapmaması çok üzücü. geçtiğimiz ay yine böyle bir yurtta satırla öğrencinin kafası kesilmişti. böyle dehşet verici bir olay yaşanmışken bu yurtlara hala nasıl soruşturma vs kapsamlı bir incelemede bulunulmuyor? hala bu yurtlarda öğrenci bulunmasına izin vermek diğer öğrencilerin intiharına/katledilmesine/acı çekmesine göz yummak değil de nedir?

Kelimeler kifayetsiz artık. Dönüp dolaşıp tek diyebildiğimiz bu.
Nur içinde uyusun.

Bir zamanlar her biri benim de dilimden dökülen düşüncelerini ifade ettikten sonra yaşamdan ayrılma kararı alan kişi. Varlığından henüz dün haberim oldu. Hiç karşılaşmadık. Ama hep birbirimizi bilerek yaşadık. Enes, benim kaçıp kurtulmak için savaş verdiğim hayatın içine sıkışmış kalmış birisiydi. Ruhunun nasıl bir çırpınış içerisinde yitip gittiğini çok iyi anladım.

Hayatında istemediği tercihlere zorlanmış, din, mobbing ve toplumsal normlar altında ezilip dayanamayıp kendi hayatına son veren meslektaşımız...

Ben bu olay üstüne birkaç söz etmek istiyorum. Günümüz Türkiye'sinde birçok insan Enes'in yaşadıklarını yaşıyor. Belki onun kadar ağır yaşamıyor, belki hepsine maruz kalmıyor. Ama daha okula başlamadan başlıyor kendince iyi niyetli anne babaların çocuklarının geleceğini kendi yetiştiği toplum şartlarında değerlendirerek çocuklarının isteğinden bağımsız olarak yönlendirmeye başlaması. Kimi çocuk ailesini mutlu ediyor, kimisi başkaldırıyor. Ama sonunda birçoğu mutsuz oluyor.

Din ülkemizde o kadar yanlış yorumlanıyor ki insanların özgürlüğü kısıtlanıyor. Ama din kişinin özgür bir tercihidir. Getirileri ve götürüleri sadece kişiyi bağlar. Bu noktada birçok kişi çıkıp toplumsal düzenin sağlanmasının bu yoldan geçtiğini iddia edebilir. Belki geçmişte olabilir, ama şu anki yozlaşmış insan profilini ele aldığımızda çözümün bu olmadığı apaçık ortada.

Mobbing hakkında sürekli konuşuyoruz, kendimizi açıklamaya çalışıyoruz. Daha kendi küçük çevremizde kendi hocalarımızı değiştiremezken ülkeyi değiştireceğimize inanıyoruz. Elimizi vermişler bir kürek, çekip çekip duruyoruz.

Bana kalırsa huzur içinde yatsın Enes bu sistemin kurbanlarından biridir. Umarım ki daha fazlasını kaybetmeden bir şeyler düzelir...