eril zihniyet

(bkz: kronik eksileyiciler) iş başında. Üşenmeden başlıktaki her bir entry'yi eksileyen 2-3 yazarımız var ne yazık ki. Her fikre saygım var ama eril zihniyet gibi insan haklarına aykırı fikirlere ve bu fikirlerin savunucularına asla.
Eril zihniyet iğrenç bir şeydir ve ne yazık ki Türk kadınlarının da mücadele etmek zorunda kaldığı bir olgudur; sayısız kadının ömrünün baharında vahşice hayattan koparılmasının, sayısız çocuğun annesiz kalıp kalan ömrünü belki de asla iyileşmeyecek psikolojik yaralarla geçirmesinin, hatta kendi hayatımızdan örnek verecek olursak gece dershaneden dönerken bir elimizde (bkz: Kades) uygulamasını açtığımız telefonumuz diğer elimizde kendimizi savunmak durumunda kalma ihtimalimize karşı anahtar gibi sivri bir cisim ile iki adımda bir arkamızda bir erkek var mı diye kontrol ederek eve ulaşmaya çalışmak zorunda kalmamızın (kadın dediğin akşam hava kararınca evde olmalı, değil mi? Aksi takdirde başına gelen her şeyi hak eder(!) ), ailemizin taksiye binince taksi plakasını kendilerine mesaj olarak göndermemizi öğütlemesinin sebebidir.
Hem kendi ülkemden hem de tüm dünyadan, en kısa zamanda yok olmasını dilediğim şeydir.

Kanayan yaram. Bu zihniyet nedeniyle küçük bir kız iken ölüp erkek olarak dirilmek isterdim. İstediğim her şeyin önündeki engellerden biri de kız olarak doğmaktı. Var olduğum için istediğim şeylere erişemiyordum.