İlk kez komite sonrası eve gelmiş olduğum için değerini daha da anladığım, gerçekten kendim olduğum yerdir. Tüm benliğim orada açığa çıkar. Deliliğimi sadece evdekiler bilir. Çocuksu hallerim onların yanında belirir. Evdeyken nazlı biri olurum. Dışarıda her ne kadar "her şeyi ben tek başıma halledebilirim." Diyorsam evde de bir o kadar "ben küçük bir çocuğum." Moduna girerim. Bu dünyada olabileceğim en rahat yerdir. Mesele evin kendisi değil de içindekilerdir. O kişilerle bambaşka bir yerde olsam yine evim gibi hissederim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?