Belki klişe olacak ama harbiden sağlık. Örnek verecek olursak sabah kalktım gözlüğümü bulamadım. odanın içinde döndüm durdum yok zaten puslu görüyorum bir yerden sonrasını. Gözlüksüz fazla kaldığım için başım döndü odadaki adamlar aradı buldular. Burnumun üstüne demir parçası koymadan yaşayamıyorum işin özü.
bize çok sıradan gelen şeylerin bile aslında ne kadar değerli olduklarını onları kaybedince anlıyoruz. yaşadığımız her an değerli, benzer bir anı bir daha yaşayabileceğimizin garantisi de yok. babam işi dolayısıyla başka bir şehirde. geçen sene her gece birlikte sahur, her akşam birlikte iftar yapardık. bu sene 2 ya da 3 gün iftar yapabildik birlikte. bunun üstüne düşünmesem durumun bu kadar farkında olmazdım. ama bir an aklıma geldi. babam birkaç sene daha o şehirde kalacak, yaklaşık 3 4 sene. babam tekrar ankara'ya dönene kadar ben gitmiş olacağım belki. mezun olduktan sonra nerede yaşayacağımı bilmiyorum sonuçta. yani kısacası, belki de geçen ramazan sürekli bir arada olduğumuz son ramazandı. o zamanlar bundan haberim yoktu, babamın gelecek sene yanımızda olmayacağını bilmiyorduk. zaman geçiyor, insanlar gidiyor, bir şeyler değişiyor falan filan. o nedenle yaşadığımız her an değerli. değerli olduklarını anlamak için kaybetmeyi beklememek lazım.