kendinizle çok çeliştiğiniz anlar

Yaşamak çok güzel/yaşamak çok manasız

İnsan insanın ümididir / insan insanın kurdudur

ortaokul yıllarımda çoğunluğu kız olmak üzere birçok arkadaşım one direction dinlerdi, ben de tabii sözde çok olgunum ya onlardan zamanında biraz farklı gözükmek için hiç dinlememiştim. geçen gün youtube ana sayfamda çıkan "one way or another" şarkısını dinlememle içimde çok ilginç ve güzel bir his uyandı. evet, galiba yıllar sonra bir directioner oldum. teşekkürler one direction, lütfen geri gelin.

Bazen temizlik konusunda başka insanlara tanımadığım ayrıcalıkları kendime tanıyorum. Temizlik konusunda bazı takıntılarım var. Dağınık da olsam ortam pis ise rahat edemiyorum. Sınav haftaları temizliği ertelediğimde içim fena oluyor. Çevremdeki insanlar evime misafir gelirse her yere oturtmuyorum. Bir yerin örtüsü kaysa temiz kısma misafirin eli kolu değerse diye misafir kişi de olsa (yakınlığımıza göre değişiyor) uyarıp düzeltiyorum. Özellikle mikrobiyoloji dersinden sonra iyice dikkat eder oldum. Ama kendim bazen diğer insanlara koyduğum kurallara karşı geliyorum. Mesela yatak örtüsü kayıyor gece uyuduğum nevresime pis kıyafetim ucundan değiyor. Sağlık olsun diyorum geçiyorum.

Karşımdakine “bağırma” diye bağırmak.

Ben bunu bile isteye yapıyorum artık kendimle bu konuda barıştım. Birine kendimle ilgili şunu yaparım, bunu istiyorum, bunu yapmamak lazım dediğim anda içimde inanılmaz bir dürtü ortaya çıkıyor ve en yakın zamanda kendimi haksız çıkarma hedefine yönelik olmadık şeyler yapıyorum.

o kadar hayat doluyken bi anda her şeyden elimi eteğimi çekesim geliyor(bu dönem dönem tekrarlıyor.).e iki saniye önce "hayat çok güzel!" naraları atan sen değil miydin be highwaytohell..anlayamıyorum seni bi tuhafsın vallahi ;(