neden kendi işimizi kendimiz yapmalıyız

çünkü yarın başımıza kakmayacağı ne malum?

ama eğer birisi bizim için bir fedakarlıkta bulunuyorsa biz de karşımızdakine aynı özveriyle yaklaşmalıyız. kimsenin üzerinden geçinmenin alemi yok. bi de alışkanlık haline de getirmemek lazım. her zaman yardımımıza koşacak birini bulamayabiliriz. iş başa düşer öylece kalakalırız. siz, siz olun olabildiğince kendi işinizi kendiniz halledin.

'Yapayalnız yaşar yapayalnız ölürüz' demiş Pascal. Toplum içinde yaşamak insanı güvende yalnız olmadığı gibi hissettirebilir ama bilmeliyiz ki ölürken tek başımıza yalnız öleceğiz bu yüzden alacağımız kararların ahlaki temelinde doğrudan toplum ahlakı esas olmamalı bu kararı biz vermeliyiz toplum ahlakına uyuyorsa ne ala ama uymuyorsa bile doğru bildiğimizden şaşmamamız gerek. En azından gelecek nesiller bize bakıp hatırladıklarında lanet okuyup yüzümüze tükürmesinler

Çünkü insanlara güvenmek çoğu zaman hayal kırıklığıdır. En iyi ihtimalle bir gün aranızda ufak bir gerilim olduğunda “ama ben sana şu zamanda şöyle yardım etmiştim.” diye başınıza kakılır. Bu yüzden çok az kişiden çok az şey isterim. Babamdan bile iki kez falan yardım istedim, gerisini siz düşünün.

Karşındaki ne kadar iyi insan olsa da yaptığı o işin bir gün mutlaka lafını eder veya karşılığını ister. Bu yüzden yapabileceğim her şeyi kendim yaparım

Birazcık düzen takıntılı birisi olduğum için yapılan işlerde en ufak bir şey görünce baştan kendim yapmaya başlıyorum, bu beni çok yorsa da elimde olmadan oluyor, o yüzden tekrar tekrar yorulmamak için kendim yapmak yada karşımdaki insana defalarca anlatmamak için kendimin yapması en doğru olan

çünkü başkası yapınca doğru düzgün yapmıyor, sonradan düzeltmek zorunda kalıyoruz. en basitinden kardeşime "çay koyar mısın?" diyorum, her seferinde demli koyuyor ama ben çayı açık seviyorum. sonradan kalkıp üzerine su eklemek zorunda kalıyorum, yerimden kalkmam gerekmesi bir yana üstüne bir de sinir olmuş oluyorum. her seferinde "demli içmediğimi bilmiyo musun, niye böyle koydun?" vb cümlelerle laf anlatmak zorunda kalıyorum. hayır yani bi çay bile veremeyecekse bir kardeş ne işe yarar, haksız mıyım? :/

Bir başkası yaptığında bir eksiklik ya da hata olduğunda kızma hakkımız olmadığını biliriz çünkü insanız ve mükemmel olmadığımız gibi bizden çıkan eylemler de mükemmel değil ama buradaki ince nokta şu ki ne kadar emek harcadığını gerçekte sadece yapan bilir. Kendi işimizi kendimiz yapmalıyız ki bir pürüz çıkarsa en azından elimden geleni yapmıştım diyebilmeliyiz