psikiyatri topluluğu tanışma kahvesi

geçtiğimiz perşembe akşamı coffee well'de yapılan, (2 senedir mocaco'da yapılıyordu, oranın ambiyansını da seviyordum eklemeden geçemeyeceğim eheh) favori topluluğumun her eylül dönem 1'lere hoş geldin demek ve kendilerini tanıtmak için düzenlediği tanışma toplantısı. bu topluluktaki 4. seneme girdim (kıdemli üyeyim:d) 1. sınıfın başında uzmanlıkta psikiyatri istediğim için direkt üye olmak yaptığım en güzel şeylerdendi.

bu sene 1. sınıfların, böyle bir toplantıya yüz yüze katılabildikleri için çok şanslı olduklarını düşündüm. ortam, insanlar, insanların sıkılmaması için (güzel başkanımızın deyişiyle) düşünülen oyunlar... her şey harikaydı. oldukça içe dönük bir insan olmama rağmen o akşam kabuğumdan çıktım, her şey hakkında fikir belirttim, karşımda da entelektüellik seviyesi benimkine yakın insanlar vardı dolayısıyla sohbet mükemmel bir şekilde aktı gitti, zamanın nasıl geçtiğini fark etmedim bile.

eleştiri getiremiyorum, duygularımı tam ifade de edemiyorum, bir sonrakini dört gözle bekleyeceğim, umarım mezun olduktan sonra beni tanışma toplantılarına almaya devam ederler, kılık değiştirip damlayabilirim her an.

iyi ki psikiyatri<3
(bu entry iş birliği içermemektedir)

not: aklıma gelen bir ayrıntı olursa yoruma eklerim. özetle çok çok güzel bir akşamdı

Üç yıldır -ilk ikisinde topluluğa girme planım olmamasına rağmen- düzenli gittiğim tanışma kahvesi (yemek değil de kahve olması beni ilk tavlayan hareketleri olmuştu:). Oyunları ve sohbetleriyle saat çok hızlı akıyor. Online dönemde yaşadığım travmalardan sonra 2. Sınıfın başında tanışma kahvelerinde geçirdiğim 4-5 saat gerçekten ilaç gibi gelmişti. Tıp fakültesi sürecinde yapmak istediklerimi, birlikte olmak istediğim insanları, sahip olmak istediğim ortamı ve hayatımı nasıl yönetmek istediğimi fark ettiğim bir atmosferi vardı. Abartı yok... o gün eve gittiğimde tüm hücrelerimde mutluluk vardı. Üzerinden iki yıl geçti ama hâlâ hayatımın en güzel ilk 5 günü içerisinde. O gün bana çok iyi gelse de sonradan o hissi tekrar bulmak için çabalamak ve bulamamak hayal kırıklığı yaşamak daha çok çabalamak ucundan yakalamak döngüsü beni oldukça yormuştu. Şu anda istediğimde o hissi oluşturacak ortamı sağlayabiliyorum (çok çok çok şükür). Geçen senekinde soğuk bir sokaktan sıcak bir ortama girip yumuşak bir battaniye ile sarılmışsın hissi vardı. Zaten iyi hissedeceğini bildiğin bir ortama gidip hayal kırıklığına uğramamayı yaşamıştım. Bu sene toplulukta olduğum için benim için inanılmaz hareketli geçti, gün sonunda heyecanla hızlı hızlı konuşmaktan karnım ağrımıştı. Psikiyatri ile ilgilenen veya psikiyatri ile ilgilenenlerle arkadaş olmak isteyen dönemdaşlarımla tanışmak bu okulun ve topluluğun bana sağladığı en güzel şeylerden oldu.

Ben... teşekkür ederim ya :')