sessizce

Sessiz sessiz, ağlar gibisin vay aman
Zaman geldi, gideceksin vay aman
Bırak ay gitsin sen kal bu gece, vay aman
Umudumsun sen

Bir tekli koltuğun sırt kısmına sağ omzumu ve başımı yasladım. Pencereden dışarıya bakıyorum. Bir de sessizce usul usul... Kendimin bile farkında olamadığı o zaman diliminde onu sevişimi izliyorum.

Tüm umudunu bağladığın birinden sessizce vazgeçer insan.hayallerinin kursağında kalması sonucu kalbinin paramparça olmasını sessizce yutkunarak sindirir.yürürken ağladığı sokaklardan sessizce uzaklaşır.cevap almak için kurduğu cümleleri yanıtsız kalınca sessizce karalar en güzel yazısını.umutsuzluğun boynunu büktüğü günleri zihninden sessizce atar.uğradığı ihanetlerden sessizce uzaklaşır insan.eğer ki güçlüyse,güçlü olmak zorundaysa uğradığı her yenilgiyi sessizce kabullenir,kabullenmek zorunda kalır.
Acısı çoksa insanın;sessizce çığlık atar,sessizce ağıt yakar,hayatın yaşattıklarını sessizce karşılar,yaralarını sessizce sarar,kendine sessizce derman arar.
Sesi çoktur aslında sessizliğin.insanı sağır eder de ondan duyulmaz.