geçen cuma bir arkadaşımla buluştuk. yoğun bir şekilde çalışmıştım son üç haftadır, tam çıkışında buluşup film izlemeye gittik. baktım Django'yu izlememiş dedim sen bunu seversin - a beautiful mind da vardı, onu daha çok severdi aslında ama onu öngöremedim, o benim hatam - izlemeye başladık. etraf karanlık, ben çok yorgunum, filmin sesini kısmıştım zaten uğultu gibi gelmeye başlamıştı bana. koydum başımı omzuna, dünya umrumda değildi o an açıkçası. Hem sessizliği hem karanlığı paylaştık, ilaç gibi geldi o yorgunluğun üstüne. ne ışıksızlık ne başka bir bedenin varlığı sıkıntıydı. Duygusal bakış açısını bir yana bırakırsak, iki insanın en savunmasız olduğu anlardan birindeydik o sırada. velhasılıkelam sayın yazarlar, güven önemli, kafa uyumu önemli. bunlar olunca insan kendini evrimsel boyutta tehlike arz eden durumlara bile sokabiliyor gönül rahatlığıyla.
Çok sonra gelen edit: buralara birileri bakıyor mu bilmiyorum ama entrylerimde bahsettiğim 'beyefendim' ile ilk buluşmamız idi bu anlattığım. Kendimi fazla kaptırmamak adına arkadaşım diye bahsetmişim. arkadaşım falan değil halbuki, zaafım olan bşr beyefendiydş hep. Neredeyse yedi aydır birlikteyiz şimdi. Daha nicelerine, güzellerine:)
secilmiskisi
'koydum başımı omzuna, dünya umrumda değildi' off bu cümle sadece cümle değil ama size nasıl ispatlıcam bilmiyorum
elegantmoon
Nasıl yani sayın secilmiskisi:)))
muamma
Size katılıyorum sayın secilmiskisi :) sanki kaliteli bir Klasikten iktibas edilmiş bir cümle gibi...
secilmiskisi
Cümlenin altında bir paragraf duygu hissettim çok gerçekçi ve hoş geldi tabiriniz sayın elegantmoon
elegantmoon
çok sağ olun sayın yazarlar:)
