İçimde kalan uktedir. yoğun bir şekilde sevildiğime hiçbir zaman şahit olmadım. Ne bir arkadaşım, ne ailem, ne de başka birisi... birisi tarafından sevilebilecek kişiler listesinde üst sıralarda yer almayı çok isterdim.
Not: sanırım isteğime kavuşmak için kendi çocuğumu doğurmam lazım.
Ailem harici sevildiğimi düşünmüyorum. En azından ben ben olmasam kendimi sevmezdim gibi düşünüyorum.
sevdiğim insanlara elimde olmadan çok fazla değer verdiğim için onların gözünde zaten kazanılmış piyon olmak ve verdiğim değerin yarısını bile görememek beni üzüyor. keşke umursamaz biri olabilseydim.
Sevmeye ve sevilmeye kendinle başlamak, bir referans noktası oluşturmak gerek. Sanat gibi bakmak sevmeye... Karşılık beklemeden,
Gerisi boş bir rüyayken...
Dünyanın en güzel ve özel hislerinden biridir. Kıymetini bilmek gerekir. Allah herkese nasip etsin.
Not: Erich Fromm'un Sevme Sanatı adlı kitabı tavsiyemdir. Okuyun, okutturun efendim. Saygılar
Sevdiğiniz kişi tarafından seviliyorsanız eminim muhteşem bir histir. Umarım tatmak nasip olur diyelim ya da kınasam da başıma mı gelse ya istiyorum olmuyo :d
Neyse, bu mevzuyu bir kenara bırakacak olursak sevildiğini çevrende kabul ve değer gördüğünü hissetmek hatta bunun açık açık hissettirilmesi gerçekten büyük bi mutluluk. En azından benim için öyle. Hem böyle olunca kendimi sevmem ve kabullenmem de kolaylaşıyor. Sevgiyi tek bir yönde aramamak gerek bir de, çokça yaptığım bi hataydı eskiden. Belki de hala yapıyorumdur bu arada:')
Sevgiler canım sözlük, bolca sevgiler<3
Bazen yetmeyendir.
Öyle zamanlar oluyor ki “o”nun seni sevmesini istiyorsun, “o” tarafından sevilmek istiyorsun.
Son zamanlarda çokça ihtiyacım varmış gibi geliyor buna. Sanki hayatımda bir boşluk varmış gibi...
armut
ayca22oturumacti
