soul

Çok tatlı bi animasyona benziyor diye izlemeye başlayıp gözümdeki nemle bitirdiğim animasyondur. Hayat bir sahne, biz de yazılanı oynayan küçük oyuncularız gibi geliyor bazen, arada bi doğaçlama yapabilme şansımız olsa da metne sadık kalmak zorundayız. Yaşamak... neymiş yüzyıllarca uğruna bu kadar konuşulan bu yaşamak... fazla mı ciddiye almışız acaba kendisini. İsmet özel diyor ya "yaşamak yükü kaldı üzerimde" diye, oralara bir yerlere götürdü bu animasyon beni. Okyanusun içinde okyanusu arıyorum ama bilmiyorum ki ta içindeyim onun, arasam boş, bulamayacağım ama yine de arayacağım, aramakla geçecek ömrüm. Sıfırdan başlayabilseydim eğer başlamazdım herhalde; bilirdim çünkü yine bu okyanusta, bu okyanusu arayacağımı...

Mahvetti beni bu animasyon. Salya sümük ağlıyorum belki sizlere sıradan bir film olarak gelecek ama hayatı ıskaladığını düşünen biri olarak beni mahvetti. Sürekli bir hedef peşinde olmak, sürekli bir yere varmaya çalışmak gerçekten ama gerçekten anlamsız ve zavallı işi.. okulu bitirmek, doktor olmak, zengin olmak, güzel görünmek, şurada yemek yemek şurada da yemek, intikam aramak, soğuk yapmak.. bomboşum vallahi inanarak söylüyorum bomboşum. Sürekli hayatı yaşayamadığını söylemek ama bir ley yapmamak ne biliyim. İnşallah vaktinin kıymetini bilen para, mal mülk, "amaç", "hedef" gibi kalbe yük vitrinlerde fazla takılı kalmadan yaşayabilen akranlarım; umarım iyi bir hayat yaşıyorsunuzdur.

Bir balıkla ilgili bu hikayeyi duydum, daha yaşlı bir balığa doğru yüzüyor ve hayal kırıklığıyla harmanlanmış bir öfkeyle soruyor "Okyanus dedikleri bu şeyi bulmaya çalışıyorum" diyor. "okyanus?" yaşlı balık, "şu anda içinde olduğun şey bu" der.
"Bu!" der genç balık, "Bu su. Benim istediğim okyanus!"