üç gün sonra ölüneceği öğrenilse yapılacaklar listesi

internetin fişini çeker ve gezerdim bıktım anasını satıyım

Bir şey yapamam, üzülürüm. İstediğim bazı şeyleri yapmamın tek yolu yeterli paramın olması ve bunun için yıllardır okuyorum. Gençliğim ve çocukluğum okul sıralarında heba oldu.

son bir kez anneme sarılıp ardından da sevdiğimi söyleyemediğim herkese tek tek sevdiğimi söylerdim. eh sonuçta, sevgiden başkaca da bir şey biriktirmedim hayatım boyunca.

şimdiye kadar yemek isteyip yiyemediğim ne varsa yerdim (veya canımın çektiği şeyleri)

Bana tehlikeli gelen,yapmaktan korktuğum ne varsa yapardım galiba.Çok yüksek bir yerden en uçta noktada şehri seyretmek gibi mesela...

Oturur ağlarım, böyle de salağım işte.

İçime attığım ne varsa söyleyip olabildiğince helallik almaya çalışırdım bir de vasiyet yazardım.
Ne güzel başlıkmiş yapmak istedigimiz şeyleri yapmak icin ölümü beklemesek ne güzel olurdu. Her anın kiymetini anlamak adına ölümü daha çok hatirlamaliyiz oturup aglamak icin degil gulerken doyasıya gülmek severken en güzelinden sevmek için her seyin en guzelini yapabilmek için çünkü sonrasi yok.

üç günlük dünyamda kalan zamanımı o güne kadar yapmaktan en çok hoşlandığım şeyleri son kez yapmakla ve en sevdiğim bir iki insanla geçirmeyi ve sonra sessizce aralarından çekilmeyi tercih ederdim. son günlerimde kendi hayatıma veda ederdim, birilerinin hayatlarında yer edinmeye çabalamak yerine. sürekli başkalarını düşünmek bizi yıpratır, ölürken de düşünmeyivereyim kim ne yapacak diye

arkadaşlar çok üzücü bir başlık bu :(( gece gece dertlendim.
ama eğer böyle bir durumla karşılaşsam kimseye çaktırmazdım onlarla her zamanki gibi konuşur, eğlenirdim. uzağımda olanları arar uzunca konuşurdum. yanımdakilerle sımsıkı sarılıp bolca onları ne kadar çok sevdiğimi söylerdim. kimseye borcum yok ama küçükken istediğim bir şey vardı ve onun için adak adamıştım ki gerçekleşti bunu aileme bırakacağım notuma iliştirip gerçekleştirmeleri için ricada bulunurdum. diğer sevdiklerim için de bir veda mektubu yazardım.
bana ait olan her şeyi, ihtiyacı olan kim varsa vermelerini isterdim.
son günümde ise güzel bir duş alıp yaptığım kötü şeyler için af dileyip iyiler için şükrederdim. son kez bi telefonumu kontrol ederdim tabii kiiiiii... the end

Bu dünyayı hep bunu varsayarak yaşadım, 3 günde yapacağım bir şey yok, kimseye ekstra söylemek istediğim bir şey yok, bu kadar derinden üzülmemizin kalbimizin yapmak istemediklerimize çırpınmasının vicdanımızın sızlamasının bir sebebi var ruhlara ve ahirete inanıyorum son 3 günümü en çok eksiğim olan diğer dünyaya ayırırdım

Bu başlığı bi süre düşündüm de fikrim hâlâ aynı yönde. Ölümü kucaklardım. Azraile de niye bu kadar geciktin diye kızardım biraz.

Bana kendisi ile muhatap olma hakkını tanımadan kaçan birkaç kişiden hesap sorardım.

ilk olarak kendime yalnız kalabileceğim huzurlu bir yer bulurum. sonra öncelikle aile üyelerimin her birine özel birer mektup yazarım. mektubun başında onlara olan kırgınlıklarımdan bahsederim, sonra da birlikte yaptığımız güzel şeylerden ve mutlu olduğumuz anılardan. mektubumu onları her şeye rağmen sevdiğimi söyleyerek bitiririm. bu mektuplar çekirdek ailem içindi. ikinci olarak çekirdek ailemden olmayan ancak yine ailem sayılan kişiler için bi video çekerim. videoda da birtakım üzücü şeylerden ve yine güzel şeylerden bahsederim, güzel bir veda cümlesiyle bitiririm. son olarak da iki üç tane yakın arkadaşım var, onlara ben hatırlayacakları birer eşyamı gönderirim. ama böyle öylesine eşyalar değil, en çok değer verdiğim eşyalarımdan gönderirim, tabi yine bi mektup eşliğinde. bu arada gönderdiğim her şeyin sahiplerine ölümümden sonra ulaşmasını isterim. tüm bu işleri hallettikten sonra inançlarım gereğince bir şeyler yaparım işte ibadet ederim vs.

Öncelikle bir şeyler yazardım. Kendimi kısaca anlatırdım o ara çevremi ve dünyayı da kendi perspektifimden eleştirir yorumlardım. Yazdıklarımın dikkate alınacağını umarım çünkü 'günümüzde insanlar sadece ölüm vakti birbirlerini dinliyorlar yaşarken değil.'

Yapmak istediğim ama yapamadığım bazı şeyleri düşünmek yerine elimde olan şeylerle iktifa etmeye çalışırdım. Çünkü insanın arzu ve emelleri hadsizdir 3 günde hangi birini doyurabilir ki ' dünya meğer tatmak için doymak için değil'

Değer verdiğim insanların bir sesini duymak onlarla biraz vakit geçirmek isterdim. Ölüm zaten muhakkak ne diye ölüme mutlu bir şekilde gitmeyeyim

İbadet ederdim tabi 3 gün kalmış şurada. Artık biraz dünyadan sıyrılıp namaz kılalım ve Kur'an okuyalım değil mi

Biraz tefekkür edip kendimi teselli ve tatmin ederdim. Kime kalmış ki bu yalan dünya bana kalsın ayriyeten eğer birileri sonsuz kalabilse onu hak eden ben değilim buna eminim

Son olarak anlıyoruz ki 'yaşam da ölüm de bir andan ibaret.' Bu anımızı sevdiklerimizle geçireceğimiz güzel vakitlerle kitap ile müzik ile şiir ile sanat ile niye geçirmeyelim 'imamı Gazali gibi: say ki öldün yalvardın yakardın sana bir gün daha verildi bugünü o gün bil öyle yaşa' ölümü hayatımızı daha yoğun bilinçli yaşamak için kullanmak bizim elimizde bunu ihmal etmeyelim. '2 nimet vardır ki insanların çoğu onların onları değerlendirme hususunda aldanmıştır. Bunlar sağlık ve boş zamandır.-Hadis'

çok da şey yapmayın burda yazılanlar üç güne sığmaz zaten. benim verdiğim tepki "bu dünya işte bu kadarmış her şey yarım kalmış goodbye f... losers" olmuştu. ama yanlış alarmmış.........

kimseye söylemeden her şeyi herkesi bırakıp kaçıp giderdim sanırım. kendime yönelmek de yollar da çok güzel son günler için

Yapacağım ilk şey şu an yaptıklarımı yapmayı bırakmak olurdu.

Hala ağlayabileceğim kadar temiz bir kalbim varsa günahlarıma ağlarım muhtemelen.

En yakın ormana gidip bir gün boyunca dizi arayıp ikinci gün o diziyi izlerdim sonra bugüne kadar hep ne yapilmasi gerekiyorsa yapıyordum bir işe yaramadı bari bu sefer benim dediğim olsun deyip bir gün öncesinden kendimi öldürürdüm