Bugün anneler günüydü. Annemi aradım, gününü kutladım. Sonrasında bana bir konu hakkında bir şeyler anlattı, dinledim. Ama annemi haksız buldum. Anneler de haksız olabilir. Ancak benim annem haksız olamaz. Gece tekrar aradım. Beni mutsuz edecek şeyler sarf etti. Ama sesimi çıkaramadım. Çünkü annelere cevap verilmez. Ben annemi dinleyip beni mutsuz etmeyi bitirmesini bekledim. Bitirdi, kapattık. Sonra çok üzüldüm. Aralıklı olarak saatlerce ağladım. Az önce deniz dülgeroğlunun hikayelerine denk geldim. Annesinin mutsuz bir anne oluşunu ifade ettiği için, annesini eleştirdiği için annesi telefonlarını açmıyormuş. Keşke annelerin dokunulmaz olmadığı, annelerin suç işleyebileceği herkes tarafından kolayca kabul edilebilir olsaydı. Benim kendimi bir türlü sevemeyen ve tüm hatalarımı çok iyi bilen biri olmam, ayıplanırım korkusuyla yaşamaktan çekinmem, başıma bir şey gelirse diye değil de babamın onuru için yaşamam... Ailem beni hiç istemediğim o kişi yaptı ve bazı şeylerden kurtulması çok zor. Yetersiz hissediyorum. Diğer insanlara ve dünyaya karşı asla yeterli olamayacak kadar...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?