Sahip olduğum hayatın son yıllarında sahip olduğum duygu durumu. Orta ileri yaşlarımda her zaman için başkalarına faydalı olmayı amaçlayan biriydim. Fakat pandemi süreci ile birlikte gelen yalnızlaşmanın, eve kapanmanın getirdiği iç bunalması ile her şeyimi ertelemeye başladım. Tüm günüm evde geçtiği halde hayatımın en kötü zaman yönetimi tecrübesini yaşıyorum birkaç aydır. Yıllarca herkese faydalı olmak için çabalayan ben öncelik olarak kendime faydalı olursam benden daha iyisi yok diyebiliyorum şimdilik.
armut
Son yıllarda kazanmamıştın aslında. Hep değersizlik ve yetersizlik hissiyle yaşamıştın. 22 seneni o hislerin kucağında geçirdin. Çok sonradan anladın neyi ne zaman hissettiğini. Öyle bir hayatın içinde büyüdün ki duyguların bile senin için başkaları tarafından çizilen çizgilerin üzerinde senin için sahip olunması bekleyen otomatik yükelenmeler gibiydi. Herkese iyi gelmeye çalışma nedenin de değersizlik hissinden ötürü tek kalemde silinecek basit biri olduğunu düşünmenden kaynaklanıyordu. 2021 yılının sonuna yaklaşırken sürekli intihar etmeyi düşündün. Rol yapmayı becermeremediğin için nasılsın diye soran insanlardan kaçmak için dersaneye gitmeyi bırakıp aylarca dışarı çıkmadan evde saklandın. Seni sevmeyen ve değersizlik hissini derinleştiren herkes için seni bir uçurumun dibinden çekip çıkarmak için çabalıyorum. Tüm kusurlarınla seni sevdiğine inandığın arkadaşların var. Hala yanındalar. Onlar gitseler bile sevilemye değecek birisi olduğunu sana öğrettim. 22 yılda kaybettiğin duyguları 2 yılda toparlayamayacağız biliyorum. Ama aşabilmeyi deniyoruz. Her şey daha güzel olacak 🌸
