annem genel olarak her konuyla ilgili benle tartışabilirken babamla oturuyorsak masa 32. gün'deki doğu perinçek ve ertuğrul kürkçü moduna geçiyor hemen :')
Onların kendi zihinlerinde tasvir ettiği kişi olmadığım için ayrı düşüyoruz genelde. Bir de odamdan hiç çıkmıyormuşum ve çok sessizmişim. Ben de aksini iddia edince tartışmalar tartışmalar...
Kendimle vakit geçirmeyi sevdiğim gerçeğini kabul edemediklerinden neredeyse her tartışmamızın teması bu oluyor, beni gördükleri her an “şükür, odandan çıkabildin”le başlayıp “böyle olur mu kızım”la son buluyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır. katkıda bulunmak istemez misin?