nasıl bir bebektiniz

yusyuvarlak, tostoparlak, bembeyaz tenli, kıskıvırcık saçlı bir tosuncuk.

Olacaklardan habersiz

immün sistemi çok zayıf olan ve sürekli hastalanan bir bebekmişim, anneciğimle hayatımızın bir bölümü sürekli hastanelerde geçti. hatta bademciklerim kaç defa şişmiş, kaç defa ateşlenmişim annem sayamamış. en sonunda tonsillektomi oldum. basit ve kısa süren bir ameliyat ama ondan beri pek sık hasta olmuyorum

Hareketli bir bebekmişim ama çok da sakinmişim. Kendi kendime koşturur ve oyuncaklarımla oynarmışım. Haliyle çok zayıfmışım. Hatta 1 yaşımdan önce yürümeye başlamışım, aylarca aynı kiloda kaldığım halde boyum çok uzamış. Ailem korkup doktora götürmüş. Sonrasında Kilo problemimi de zorlanmadan çözmüşler. Annem hep kolay bir bebek olduğumu söylüyor.

sapsarı uzun saçlar, florasan lamba gibi parlayan beyaz bir ten ve çirkin, sürekli, bitmeyen bir ağlama.

her şeye ama her şeye gülen tatlı bi şeymişim. sonra nasıl oldu da bu hale geldim bilmiyorum

Çok yiyen gazlı bir bebek djsndnd

sık sık nazar olan ..

Kel, salçalı ekmek bağımlısı. uzun süre de böyle kaldım.

Şöyle bir şeymişim:


(Burada 2,5 yaşımdayım. Okula başlayacağım için vesikalık çektirmişim.)

cins cins huyları olan bir bebekmişim. şimdi size bebekliğimle ilgili birkaç saçma şey anlatayım çünkü neden olmasın? annemin bir başörtüsü varmış ve ben o başörtüsüne bağımlıymışım. o olmadan uyuyamıyormuşum filan. bir gün misafirliğe gittiğimiz evde unutmuşuz mesela, gece problem çıkarıp uyumadığım için gidip almak zorunda kalmış babam. sabaha kadar bekleseymişim bari, ama yok! bu arada başörtüsünde annemin kokusu olması lazımmış yoksa kabul etmiyormuşum. sürekli elimde gezdirdiğim için kirleniyormuş tabi ve sık sık yıkanması gerekiyormuş, annem yıkadıktan sonra biraz kullanıyormuş başörtüsünü ve ben o şekilde alıyormuşum tekrar. bir süre sonra yıkana yıkana hali kalmamış başörtüsünün, bu yüzden annem aynısının yenisiyle değiştirmeye kalkmış ve ben yeni olanı kabul etmemişim.
diğer bir cins huyum şuymuş: her gece saat 3 gibi uyanırmışım ve bir buçuk saat kadar kendi kendime oyun oynarmışım. oyunu tek başıma oynuyorum ama birisinin bana göz kulak olması gerekiyor tabi, sonuçta bebeğim. bu nedenle babam da benimle birlikte otururmuş her gece. arada bir arkamı dönüp babama bakarmışım, onun orada olduğunu görünce oynamaya devam edermişim.
ismi "sıfır abla" olan bir hayali arkadaşım varmış. kendisiyle sık sık telefonda konuşurmuşuz. adının neden 0 abla olduğunu hiç bilmiyorum. o yaşta 0'ı nerden bildiğimi de bilmiyorum.
cinsliklerimi bir kenara bırakalım şimdi. tatlı, sevimli bir bebekmişim. aynı zamanda akıllıymışım da. insanlar beni çok severmiş. yanaklarım çok güzelmiş mesela ahahah. babamın öğretmen olan bir arkadaşı varmış, beni gördüğünde demiş ki "bu kız okur." yaklaşık 3 yaşındaki bir çocuğa bakarak nasıl böyle bir tahminde bulundu bilmiyorum doğrusu. ne söyledim, ne yaptıysam artık.
bir de şey, komşumuzun oğlu varmış benden birkaç yaş büyük, adı berat. bu berat tüm çocuklara kötü davranırmış, dövüyormuş galiba çocukları hahaha. bir tek bana bir şey yapmıyormuş. bunun da nedenini tam olarak bilmiyorum, annemle babamı sevdiği için olabilir. sebebi ne olursa olsun teşekkürler berat.
telefonumda ya da bilgisayarımda buraya koyabileceğim bir bebeklik fotoğrafım olsaydı küçük clarice'i görebilirdiniz ama ne yazık ki uygun bir fotoğraf yok. albümlere bakarken fotoğraflarımın fotoğrafını çekmeyi aklıma getirirsem bir ara sizinle bebekliğimi paylaşabilirim. :)

toprak yermişim