gibi bir gece

yıl gibi bir gece, ay gibi bir sevgili...

Hiçbir sey yapmak istemediğim ama çokça işimin olduğu Bir gece

neyi tutsam elimde kalmış;başka da tutacak,tutunacak bir şey kalmamış gibi bir gece..

Her şeye ama tam anlamıyla aklıma gelebilecek her şeye geç kalmışım gibi bir gece

Yanlışlıkla williy wonka olmuşum gibi bir gece

Çok şey yapmak, söylemek istediğim ama hiçbirine ne hevesimin ne de enerjimin kaldığı bir gece

Kendime olan inancımı kaybettiğim,her anlamda çöküşte olduğum,ilk defa yaralarıma merhem olamadığım,hayal kırıklıklarımı dipten uca hissettiğim,umutlarımın tükendiği,kendimi anlatmaya kelimelerimin yetmediği,sevdiklerimin bile iyi gelmediği bir gece.
Kendi kazdığım Bir çukura düşmüşüm de içinden çıkamıyormuşum gibi bir gece…

Bir anda gözümü işgal eden yaşlara müdahale edemediğim ,neden aktıklarına anlam veremediğim bir gece. Sanki gökten bile karaymış da içim biraz olsun ışık veren hilalim,umudum bir daha gelmeyecekmiş gibi.çözdüğümü sandığım tüm sorularım birbirine karışmış bir daha asla cevap veremeyecekmişim gibi.duygularım onları yaşatamadığım için bana kırgın,bir daha içime uğramamakla beni tehdit etmiş gibi.girdiğim tüm yollar çıkmaza varmış da yolun sonu uçurummuş gibi.susmak için çabalayıp kendime sakladığım tüm cümlelerim bana başkaldırmış,yazdıklarıma ihanet edip karanlığımı görünce zihnime kazınıp da canımı acıtmış gibi.kendimden dahi sakladığım,kendime itiraf edemediğim her şey bir anda beni içimden,inandıklarımdan hançerlemiş de içim hep kanayacakmış,bir daha asla tam olmayacakmış gibi bir gece…